Op een vrijdagavond sta ik in de foyer van een dorpstheater. De inrichting, gehaakte tafelspreitjes en veel eikenhout, heeft iets weg van een sanatorium. De sfeer trouwens ook, het is benauwd en de weinige bezoekers staan samenzweerderig langs de wanden van de veel te grote ruimte.

Ik deel een statafel met mijn beste vriend Koen en met Sanne, een oud-studiegenoot die mij bij binnenkomst veel sneller herkende dan ik haar. Ze sloot zich bij ons aan en staat nu al een paar minuten de lekkerste borrelnootjes uit het bakje te vissen. Ze zegt vrij weinig, ik vraag me af waarom ze niet naar huis gaat.

Als we besluiten nog een laatste rondje te doen, gebeurt het. Koen trekt wit weg en voordat ik kan vragen wat er is gaat hij onderuit, zijn hoofd mist op een haar na de tafel achter hem.Tijdens de trage seconden die volgen, registreer ik twee dingen. Eén: de gesprekken achter ons verstommen onmiddellijk, mensen kijken onze kant op. Twee: ik heb geen idee wat ik moet doen, in tegenstelling tot Sanne, die resoluut naast Koen knielt en een hand onder zijn hoofd legt.

‘Heb je dit vaker?’ vraagt ze, terwijl ze de bovenste knopen van zijn overhemd openmaakt.
‘Ja,’ antwoordt Koen, zijn ogen knipperen snel.
‘Oké, wat moeten we doen?’
‘Mijn benen, omhoog.’

Ik verstar. Sanne is een buffer tussen mij en de situatie. Pas als ze me wenkt, ga ik naast haar zitten en pak Koens enkels vast. Zo zitten we een tijdje. Koen is oké, maar blijft voor de zekerheid nog even liggen. Sanne praat kalm met hem en als zij het eerste grapje maakt, schaam ik me: hier ligt mijn beste vriend en ik weet niet wat ik moet zeggen. De hulp kwam niet van mij, maar van iemand die hij nauwelijks kent.

Als er een ongeluk gebeurt, onderscheiden zich drie soorten mensen. De daadkrachtigen, die zich zonder nadenken op de situatie storten, de passievelingen, die iets willen doen, maar niet weten wat en de ramptoeristen, die niets doen, maar wel willen weten hoe het afloopt. We behoren allemaal tot de eerste soort, totdat het tegendeel bewezen is.

Lees alle columns van Lotte Lentes