column

Weer thuis

02 apr 2020

‘Moet je niet naar huis komen?’ Het was twaalf maart, ik had mijn moeder aan de telefoon. Corona leek nog ver weg: de eerste gevallen in Oxford waren net bekend, maar zo’n storm zou het niet lopen, dacht iedereen. Toch waren mijn ouders ongerust. Samen bespraken we of ik mijn treinticket naar Nederland – gepland voor eind maart – moest vervroegen.

Vijf dagen later zat ik in een lege Eurostar naar Nederland. Haastig had ik afscheid genomen van mijn huisgenootjes, alle plantjes in de keuken gezet, spullen voor onbepaalde tijd ingepakt. ‘Neem mijn wc-papier maar als het opraakt’, appte ik naar mijn huisgenoten. Eigenlijk moest ik nog een essay schrijven, maar dat leek ineens niet meer zo belangrijk: het hele weekend voor vertrek spendeerde ik met vriendinnen en bleef ik veel te lang met huisgenoten praten in de keuken. Nu kan het nog, dachten we allemaal.

Inmiddels is Oxford verlaten. Iedereen die kan, is geadviseerd om terug te gaan naar zijn ouders. De paar studenten die er zitten, blijven net als elke andere Brit op dit moment binnen. Met mijn studiegenoten houd ik contact via WhatsApp en Zoom, vriendinnen sturen me foto’s van zelfgebakken taarten uit hun quarantaine. Mijn huisgenoot die nog wel in Oxford is gebleven, gebruikt mijn kamer als kantoor. Als tegenprestatie scant hij soms hoofdstukken voor me in, zodat ik vanuit Nederland verder kan studeren.

Natuurlijk is gezondheid het belangrijkst, maar ondertussen knaagt de vraag: hoe gaan we in hemelsnaam afstuderen? Eigenlijk zou ik in juni mijn scriptie inleveren, maar dat lijkt nu steeds onwaarschijnlijker. Gaan we de hele zomer door? Studeren we volgend jaar pas af? Wie gaat dat betalen? En kunnen we überhaupt nog terug naar onze geliefde studiestad?

Het antwoord op die vragen blijft voorlopig uit. Dus besluit ik voor nu om naar de mooie kanten van mijn onverwachte tijd in Nederland te kijken. Ineens zit ik tussen het studeren door met mijn moeder sudoku’s te maken aan de keukentafel. In plaats van wéér een avond videobellen, eten mijn vriend en ik afhaalpizza’s bij hem op de bank. En Oxford blijft heus wel overeind. De universiteit is bijna duizend jaar geleden opgericht en heeft in de tussentijd wel meer plagen doorstaan.

Lees alle columns van Lara Maassen

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!