Trotse maar toch ook enigszins bezorgde ouders zetten vanmiddag – het begin van de introductie –  hun kroost af bij de universiteitscampus. ‘Krijg ik nog één knuffel?’

 Met wat gevoel voor drama zou je kunnen concluderen dat de ouders hun kids vandaag niet alleen letterlijk afzetten op de universiteit, maar ook symbolisch afscheid nemen van hun kinderen die nu officieel geen kinderen meer zijn. Weg uit het veilige huis van pa en ma, op naar een smerig studentenhuis met alles wat daarbij hoort. ‘Het is misschien wat dubbel, maar we zijn vooral trots dat het er nu eindelijk van gaat komen’, zegt de pa van Rutger Jaspers. ‘Hij gaat ook meteen in Nijmegen wonen, dus het zal wel erg stil worden in huis’, vult moederlief aan. ‘Gelukkig hebben we hem na zijn intro nog een paar dagen in huis – we kunnen er rustig aan wennen. Daarnaast blijf ik natuurlijk nodig voor de was, dus hij komt in de weekenden voorlopig nog langs.’ Rutger gelooft het ondertussen allemaal wel. ‘Ik heb er vooral zin in…’ Banden Ieder afscheid op een van de parkeerplaatsen rondom de campus is min of meer hetzelfde. Het is altijd de pa (meestal zijn zowel pa als ma erbij) die de fiets van de fietsendrager tilt. Terwijl pa checkt of de banden wel hard zijn, controleert moeder of zoon- of dochterlief wel de handdoeken/tandenborstel/condooms/medicijnen bij zich heeft. Het daadwerkelijke afscheid is heerlijk onhandig. Moeder wil altijd nog een knuffel of een kus, die ze vaak met tegenzin krijgt. Pa wil best nog even meelopen om de koffer te dragen, maar dat hebben de kersverse studenten liever niet. Daarna is het een kwestie van weglopen en toch vooral niet omkijken. Wilma Fleurkens – moeder van Samuel – is er toch nog niet helemaal gerust op. Ze wil best wat vragen van de Vox-verslaggever beantwoorden, maar ze heeft er eerst zelf nog een paar. ‘Hij heeft nog helemaal geen slaapplek! Komt dat wel goed? En hij heeft zo’n onhandige grote koffer bij zich, hoe moet ‘ie daar nou toch mee op pad?’ Samuel en vader Theo Smeets staan er bij te lachen. ‘Natuurlijk is het spannend, zowel voor hem als voor ons’, zegt pa. ‘Maar hij blijft voorlopig nog even thuis wonen dus we verliezen hem nog niet volledig uit het oog.’ Samuel houdt zich met dat soort sentimenten niet bezig. ‘Ik heb het programma gezien en volgens mij gaat er veel gefeest worden. Ik kan niet wachten tot de intro begint!’ Moeder vraagt – geheel volgens de wegbrengtraditie – om nog één knuffel. Daarna fietsen Samuel en zijn maat snel richting Refter. Weg bij vader en moeder, op naar de intropapa en -mama. / Tim van Ham