Voor tophardloper Mike Foppen zijn alle pijlen gericht op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs. Tijdens de Zevenheuvelenloop werd hij de tweede Nederlander die over de finish kwam. Voor Foppen was het de laatste horde die hij nam in zijn revalidatie na een achillespeesblessure. Vox volgde de voormalig Radboudstudent voor, tijdens en na de Zevenheuvelenloop.

44 minuten en 1 seconde, zo lang deed Mike Foppen zondag over de 15 kilometer tijdens de Zevenheuvelenloop. Omgerekend is dat 2 minuten en 56 seconden per kilometer. Met die notering werd hij vijfde in het algemeen klassement en de tweede Nederlander van de dag. Achter de internationale toplopers, waar de Oegandees Jacob Kiplomo het wereldrecord evenaarde met een tijd van 41 minuten en 5 seconden.

De weersomstandigheden waren relatief gunstig: waar het vorig jaar tijdens de wedstrijd nog vroor en regende, was het dit jaar zonnig en een graad of 12. Het enige dat tegenzat was de stevige wind. Hoewel de lopers die wind de laatste kilometers in de rug hadden, merkte Foppen dat zijn bovenbenen erdoor verkrampten, vertelt hij na afloop. Meteen na de finish grijpt hij naar zijn benen en zakt hij op de grond.

‘Lichaam voelt goed’

Lang tijd om te herstellen heeft hij niet. Tien minuten later komt zijn vriendin, de Zweedse topatlete Julia Samuelsson, over de finish. Door een suikertekort stort ook zij gelijk ter aarde. De aanwezige pers wacht maar even: Foppen bekommert zich eerst om zijn vriendin.

Eenmaal bijgekomen vertelt Foppen redelijk tevreden te zijn over de race. ‘Mijn lichaam voelde goed. Ik voelde me sterk in de race en durfde ook voorop te lopen bij mijn groepje. Dat was vorig jaar wel anders, toen zat ik er na acht kilometer al helemaal doorheen. Ik heb dit keer meer kunnen genieten van de wedstrijd.’

De specialist op de middellange afstand (3000 en 5000 meter) schudt lachend zijn hoofd. ‘Maar 15 kilometer zal nooit écht mijn afstand worden hoor.’

‘Ik ga dit jaar in ieder geval niet roepen dat ik het Nederlandse record ga breken’, had hij vooraf nog met een vette knipoog gezegd. Vorig jaar had de Nijmegenaar de lat hoog gelegd voor zichzelf: hij wilde zijn debuut bij de Zevenheuvelenloop bekronen met een recordtijd. Dat feestje ging helaas niet door: hij kwam acht seconden tekort.

Foppen herpakte zich snel na de race en kende afgelopen jaar een succesvolle periode, waarin hij onder andere een Nederlands record rende. Afgelopen zomer liep hij echter een achillespeesblessure op, maar na een intensieve revalidatie is hij weer wedstrijdfit. De Zevenheuvelenloop gold daarbij als een generale repetitie.

Een geslaagde, zijn lichaam voelt goed. Op naar de volgende stap: de Olympische Spelen van Parijs in 2024.

Daar moet Foppen zich eerst nog voor kwalificeren. Hoewel hij voor zijn blessure meermaals dicht tegen de Olympische limiet aan zat, heeft hij de tijd nog niet gehaald. ‘Maar het komt wel goed’, spreekt hij nuchter. ‘Ik moet nog één of twee goede wedstrijden lopen en dan kan ik me via de wereldranglijst plaatsten. Maar ik kwalificeer me toch liever direct.’

Revanche voor Tokyo

In Parijs hoopt de voormalig student, die afgelopen zomer zijn masterdiploma aan de Radboud Universiteit behaalde, revanche te nemen voor de Spelen van 2021 in Tokyo. Na een lange en onzekere kwalificatie door coronamaatregelen en blessures mocht Foppen destijds starten op de 5000 meter. Die wedstrijd werd helaas geen succes: hij verstapte zich en moest de race vroegtijdig staken met een scheurtje in zijn kuit.

‘Die teleurstelling heb ik wel een tijdje met me meegedragen, ja’, blikt de 26-jarige loper terug. ‘Het was een onvergetelijke ervaring. Maar dat ik de race niet heb kunnen uitlopen heeft lang aan me geknaagd. Ik wilde mezelf te graag bewijzen bij iedere wedstrijd daarna, waardoor ik teveel druk op mezelf legde.’

‘Maar eigenlijk is die tegenslag misschien ook goed voor me geweest’, gaat hij verder. ‘Tot die tijd zat er alsmaar een stijgende lijn in mijn ontwikkeling. Doordat ik ineens een klap te verwerken kreeg, heb ik me mentaal flink moeten ontwikkelen: ik voel me nu sterker dan ooit. Het klinkt misschien gek, maar ik zou bijna iedere atleet wel zo’n mindere periode toewensen. Mét een goed herstel.’