‘Proficiat, u hebt een Rubiconbeurs gekregen.’ Het NWO stuurde deze week twintig soortgelijke brieven de deur uit. Er belandde er eentje in een Nijmeegs postvak. De geadresseerde: de pas gepromoveerde Marlieke van Kesteren, hersenonderzoeker aan het Donders Instituut. Met deze beurs voor jonge onderzoekers op zak vertrekt ze voor twee jaar naar de prestigieuze Stanford University.

‘Je hoopt er natuurlijk op, maar voor hetzelfde geld krijg je de beurs niet’, zegt Van Kesteren. ‘Ik hoopte vooral dat ik net voor mijn promotie, een week voordat de toekenningen bekend zouden worden,  geen afwijzing zou krijgen. Dat zou dan toch een domper zijn. Maar ik kreeg het goede nieuws pas deze week, toen de hectiek rondom het promoveren net was gaan liggen.’ Van Kesteren gaat Nijmegen verruilen voor Stanford. Ze gaat daarmee van de Waalbrug en de Waalkade naar de Golden Gate Bridge en een strand aan de San Francisco Bay. Maar belangrijker: de universiteit staat op de gedeelde tweede plaats op de Times Higher Educationranglijst – 125 plekken hoger dan de Radboud Universiteit. ‘Hoe beter een universiteit aangeschreven staat, hoe meer punten je ervoor krijgt’, vertelt Van Kesteren. ‘Daarnaast heeft Stanford een excellent laboratorium voor mijn vakgebied met mogelijkheden die ik hier niet heb. Al met al was Stanford University voor mij de ideale plek om als postdoc aan de slag te gaan.’ Van Kesteren gaat in de States verder borduren op haar onderzoek naar hoe voorkennis een rol speelt op het opnemen van nieuwe informatie, en welke hersengebieden daarbij belangrijk zijn. ‘Ik was vorig jaar al voor een congres in de Verenigde Staten en toen ben ik al een kijkje gaan nemen in Stanford. Toch blijft het spannend om in een ander land helemaal opnieuw te gaan beginnen en hier alles achter te laten. Het scheelt dat het in principe maar voor twee jaar is, anders zou het echt gelijk als emigreren gaan voelen.’ / Tim van Ham