Een schorre stem van het feesten, de geur van zonnebrandcrème en de nervositeit voor een eerste roeislag. Bij Phocas komen alle elementen van de introductieweek samen in de jacht op nieuwe leden. Terwijl de tap al vroeg open is, stapt zelfs de oudste deelnemer (64) voor het eerst in de boot.

De zon schittert op de Spiegelwaal, waar roeiboten door het water snijden. Op de kade, rondom watersportcentrum Het Bastion, is het een georganiseerde chaos van introgroepjes, feestmuziek en de geur van zonnebrandcrème. Studentenroeivereniging Phocas houdt deze hele week open huis in de hoop zieltjes te winnen onder eerstejaars.

‘De biertjes van de afgelopen week eisen hun tol, hè’, grapt een introloper met een hoorbare schorre stem tegen zijn vrienden terwijl ze over het terrein slenteren. Het is donderdagmiddag, en de introductieweek is in volle gang. Voor veel studieverenigingen is dit hét moment om even uit te waaien bij de roeivereniging.

‘Het voornaamste doel is om de nieuwe introlopers in Nijmegen te laten kennismaken met de roeisport’, vertelt Thijm Kemps, voorzitter van de introductiecommissie van de roeivereniging. Samen met zijn vier commissiegenoten en de steun van zo’n vijftig andere Phocanen zorgt hij ervoor dat de honderden introlopers vandaag een goede indruk van de vereniging krijgen. ’Het zijn vooral de vaste studieverenigingen die langskomen, de aanwas is elk jaar redelijk hetzelfde.’

Stappenplan

De introductie tot de watersport gaat volgens een stappenplan. ‘Eerst laten we de eerstejaars kennismaken met de ergometer, die de meesten wel kennen uit de sportschool’, legt de voorzitter uit. ‘Daarna gaan we door naar de bakken (een soort binnenzwembad met een stationaire roeiboot om te oefenen, red.) waar we fysieker kunnen coachen. Vervolgens stappen ze de boten in. Dat is meestal het spannendste onderdeel. Een reactie die ik vaak hoor is “wow, ik had niet verwacht dat het moeilijk zou zijn”. Dat hoor je ieder jaar wel een paar keer.’

Dat beamen ook introlopers Jolie en Lisa, die net uit de boot stappen. ’Ik vond het in het begin wel een beetje zwaar’, vertelt Jolie. ‘Wij moesten de hele tijd roeien, terwijl onze mentoren niks hoefden te doen. Maar we werden goed aangemoedigd, dat maakte het extra leuk.’

Lisa vult aan: ‘Het was heel leuk, maar wel even wennen. Ik had vaak dat de roeiriem vast bleef zitten onder water. Maar ik heb me aangemeld als lid bij Phocas, dus het kan vanaf nu alleen maar beter worden.’ Jolie twijfelt nog over haar inschrijving. ’Ik vond een andere vereniging ook leuk. Maar Phocas is wel bijzonder: mijn oom en tante hebben elkaar hier ontmoet.’

‘Een warm bad’

Tussen al die jonge gezichten valt één deelnemer in het bijzonder op: Ron van der Zant (64). In zijn roze introshirtje kijkt hij lachend toe hoe een groepje studenten zich opmaakt voor een tochtje op het water. Hij is dit jaar de oudste introloper van de Radboud Universiteit en start met de studie sociologie.

‘We gingen niet met een moordend tempo, maar we kwamen vooruit’

En ook Van der Zant moet er als kersverse student aan geloven:  onder aanmoediging van Phocanen stapt hij zelf ook in een roeiboot voor een rondje over de Spiegelwaal. ‘Spannend’, roept hij terwijl hij in de boot stapt.

Na afloop is zijn enthousiasme alleen maar groter. ‘Ik had nog nooit in zo’n boot gezeten. Je merkt hoe het roeien werkt: samenwerken, wachten, kijken wat degene voor je doet, de instructies opvolgen. We gingen niet met een moordend tempo, maar we kwamen vooruit.’ Of het naar meer smaakt?  ‘Ja’, zegt hij met een lach. ‘Maar dan misschien een iets bredere en stabielere boot.’