21 maart is door UNESCO gedoopt tot Wereld Poezië Dag. We vroegen campusdichter Joep aan den Boom om de werkdag poetisch af te sluiten.

Joep: ‘Poëzie gaat over authenticiteit. Over echt zijn. Jezelf zijn. In een wereld waarin men zichzelf veelal in 140 twitter tekens, of korte Facebook updates presenteert, is het belangrijk om te weten wie je werkelijke bent. Los van het social media icoon dat je misschien wel geworden bent. Laten we daarom aandacht besteden aan zelfreflectie. Zelfreflectie als onderdeel van de ultieme zelfexpressie. Poëzie.’

 slordig.

Ik heb een splinternieuwe tafel gekregen.
Mijn vader heeft hem voor mij gemaakt.
Hij heeft ‘m opgestuurd. Maar dat terzijde.
(Ik heb zelf de poten onder het tafelblad gezet)

Steeds als ik er aan zit.
Geniet ik van mijn splinternieuwe tafel.
Ik wil dat graag zo houden.

Dus.
Elke keer. Wanneer er een koffiekringetje verschijnt.
Of as. Van mijn sigaret.
Schrob ik. Zoals een pornojunk handgebaren maakt.

Ik word er een beetje gestrest van.
Ik ben nogal slordig.

Dit overkomt mij ook.
Wanneer ik nieuwe kleren draag.

Ik ga wel eens met mijn moeder naar de stad.
Ik mag dan kiezen. Zij betaalt.
Het liefst koop ik een eenvoudige zwarte blouse.
Of gewoon een wit shirt.
En dan een nonchalante (lees: te dragen zonder riem). Liefst dure. Jeans.
(Mijn moeder vindt dat ook mooi)

Steeds als ik ze draag.
Geniet ik van mijn perzikverse kleren. (het zit als een tweede huid)
Ik wil dat graag zo houden.

Dus.
Elke keer. Wanneer mijn blouse. Of shirt. Kreukt.
Of. Mijn Jeans.
Wrijf ik het glad. Op strijkijzer snelheid.

Ik word er een beetje gestrest van.
Ik ben nogal slordig.

Vader, Moeder,
Ik ben u dankbaar voor alles.

Ik ben alleen nogal slordig. En.
Dat wil ik graag zo houden. / tekst & foto Joep aan den Boom