Hoe gaat het eigenlijk met onze studenten en medewerkers in het buitenland? Wat doen ze? Wat maken ze mee? Elke maandag bellen we een Radboudiaan met de vraag How R U? Vandaag Lisanne (23). Ze studeert Conflict, Territories and Identities, een master in samenwerking met Sociale Geografie en het CICAM. Ze doet een onderzoekstage en is bezig met haar scriptie. ‘De Palestijns-Israelische kwestie speelt hier voortdurend. Alle verhalen en alles wat je tegenkomt is er van doortrokken. In de Oslo-akkoorden werd afgesproken dat er op termijn een Palestijnse staat zou komen. De grenzen van deze staat zouden later worden besproken, maar dat is er nooit  van gekomen. Israël probeert er sindsdien voor te zorgen dat de grenzen zo gunstig mogelijk voor hen zullen lopen. Daarom wordt sinds de jaren negentig de bouw van settlements geïntensiveerd. Dit zijn nederzettingen in of tegen de Westelijke Jordaanoever. De settlements worden door verschillende nationale organisaties en veel landen als illegaal beschouwd, maar Israël weigert ze te verwijderen.’ Ottomaans recht ‘Israëliers maken gebruik van oud-Ottomaans recht. Wanneer een stuk land drie jaar niet gebruikt wordt, vervallen de eigendomsrechten. Die worden overgedragen aan de staat (vroeger aan de sultan). Is het land tien jaar bewoond, dan is het officieel eigendom van de nieuwe bewoners.’ ‘Een Israëlische boer vestigt zich op een stuk land dat eigendom is van een Palestijn. Het land is dan op dat moment een outpost, illegaal verkregen land. Om de boer te beschermen en om de Palestijnen van het land te houden, geniet de boer wel de bescherming van het leger. Zo wordt steeds meer land van de Palestijnen weggekaapt.’ Allemaal anders ‘De redenen van de kolonisten om zich op de Westelijke Jordaanoever te vestigen, lopen uiteen. Grofweg zijn er twee typen settlers. Je hebt de Joden die vanuit het buitenland de migratie naar het Heilige Land maken, de aliyah. Zij kunnen kiezen uit klein flatje met een hoge huur in de stad, of een deels door de overheid gesubsidieerde grote villa op de Westelijke Jordaanoever. Natuurlijk kiezen de meeste mensen dan de villa. En er zijn de hardcore kolonisten. Dat zijn de extremistische, conservatieve mensen die zich vestigen in outposts. Zij beschouwen de bezetting als het terugeisen wat historisch gezien van hen is.’ / Jolene Meijerink