Het is woensdag 23 maart, 16 uur 50. Een hoorcollege Burgerlijk Recht II van professor Steven Bartels wordt hervat. Vanaf de lunchpauze hadden actieve medezeggenschappers -niet te verwarren met SIAMezen- pamfletten verspreid waarop werd gewaarschuwd voor nieuw beleid op de juridische faculteit. Dat rijmt, maar is niet grappig.

Studenten die meer dan een jaar uitlopen, verliezen namelijk hun studiepunten. Niet omdat de stof verandert, maar omdat het kan. Een voorstel van een wanhopig faculteitsbestuur dat werd gesommeerd de facultaire rendementen op te krikken. Hoewel het voorstel nog geen formele goedkeuring heeft in de onderwijs- en examenreglementen (OER), heeft het als plan vast draagvlak bij de medezeggenschap. De onderdeelcommissie (OC, medezeggenschapsorgaan van het personeel) heeft zestig procent van de stemmen in de facultaire vergadering en zal tijdens haar instemming met dit mysterieuze staaltje rendementsverbetering een minder helder moment hebben gehad.

Bartels, sinds juli vorig jaar vice-decaan onderzoek aan de faculteit, had tijdens de koffie het pamflet in handen gekregen en was sportief genoeg om dit wanbestuur toe te lichten. Daarmee bewees hij de medezeggenschap een grote dienst, want hierdoor werd de – normaliter nauwelijks geïnteresseerde – massa in de collegezaal geconfronteerd met de plannen. Onmiskenbare weerstand ontstond onder de aanwezigen. Tijd om de troefkaart te trekken: ‘maar dit geldt natuurlijk alleen voor nieuwe bachelorstudenten’.

‘Ohhhhhh’ klonk het gerustgesteld uit de collegezaal. Laptops werden geherinstalleerd voor de highscores mijnenveger. ‘Maar als dit in september ingaat betreft het toch ook onze master!?’, interrumpeerde een oplettende studente. Als gealarmeerde stokstaartjes plopten de studenten opnieuw achter hun laptopschermen omhoog.

Zo ken ik onze juristen weer. Ik herinner mij een vergadering met medezeggenschappers van verschillende faculteiten, ergens in 2009. Vanuit de juridische faculteit wist men te vertellen dat vanaf het volgende jaar aanwezigheid bij werkgroepen verplicht werd gesteld. ‘Alleen voor nieuwe en eerstejaars studenten. Dat hebben we geregeld omdat de cultuurshock anders te groot werd’, voegden de onbaatzuchtige studentenvertegenwoordigers er trots aan toe. Hier worden de nieuwe Lilian Helders (alumnus Nederlands recht, PVV kamerlid) opgeleid: ikke ikke ikke.

Toch niets dan hulde voor de nieuwe generatie studentenmedezeggenschappers die middels deze folders actie voert tegen mechanistische draken, ook voor de volgende generatie. Faculteitsbesturen kaarten dergelijke zaken graag snel af door te beloven dat ze slechts voor de nieuwe generatie ingaan, maar dat maakt krom nog niet recht, en medezeggenschapper ben je niet voor je eigen hachje.

Ik hoop dat de leden van de onderdeelcommissie zich nog eens achter de oren krabben. Is dit de beste manier om kwaliteit en participatie te verbeteren? Ik zou die discussie graag met ze aangaan. Mocht het licht uitblijven, verwen ik ze binnenkort misschien wel met een voorstel waar wel over nagedacht is.