Gedichten die je binnen een half uur meenemen van bloemloos wc-papier via Finse oma’s die bij de maffia willen naar een steniging in Tsjaad. Woensdagavond oogstten jonge dichters op poëziefestival Onbederf’lijk Vers lof met persoonlijke verhalen.

Drie dichters, één microfoon en een veertigtal toeschouwers, uit meer bestaat de setting in De Mug woensdagavond niet.  Het café is een van de acht locaties waarop poëten in drie rondes steeds een kwartier lang uit eigen werk mogen voordragen. Behalve in LUX zijn op de overige zeven plaatsen steeds twee jonge dichters aan een bekende naam gekoppeld. In De Mug zijn dat Marloes Robijn, Kira Wuck en student Nederlands Jelko Arts. Robijn draagt voor uit een klein opschrijfboekje waarin ze in een nog kleiner handschrift haar gedichten heeft neergepend. Het zijn observaties, vermengd met autobiografische details. Zinnen gaan over ontmoetingen in een koffiehuis en bloemloos wc-papier (‘Ze wil geen bloemetjes aan haar billen. Ze wil dat het schuurt. Ze heeft nog 180 rollen.’) Van de drie is Kira Wuck de gevestigde naam. Haar debuut Finse Meisjes – waaruit ze woensdagavond ook citeert – werd onder meer geprezen door Arnon Grunberg. Een van de meest aansprekende, of herkenbare gedichten voor het overwegend jonge publiek in De Mug is het stuk over een kater. Uit het leven gegrepen klinkt het: ‘Als mijn mond aan de binnenkant van mijn trui is vastgeplakt, weet je dat het flink is misgegaan.’ Rijmdichter Het hardste applaus aan het eind van de avond klinkt echter voor de jongste van het stel, de Nijmeegse student Nederlands Jelko Arts. Hij is de enige rijmdichter. Arts speelt tijdens de voordracht met zijn stem om door middel van intonatie woorden kracht bij te zetten. De rijmende zinnen maken dat het tot dan toe vrij stille publiek af een hoorbare lach loslaat. Wanneer de student een gedicht over een steniging van vrouwen in Tsjaad (zie onder) afsluit, klinkt bewondering. ‘Zoete verhaaltjes met een melancholische ondertoon. Niet cynisch en verrassend gebracht’, concludeert Marijke Foncke na het optreden van Arts. Zelf geeft ze dichtcursussen in De Lindenberg. ‘Wat je vaak nog ziet is dat jonge mensen met pretentieuze teksten komen aanzetten. Hij houdt ze klein, herkenbaar.’ Arts zelf is ook enthousiast. ‘De eerste ronde zat er nog wat spanning op, de tweede sessie kon ik met mijn intonatie spelen en daarmee de gedichten beter brengen.’ / Jorg Leijten