Het gebeurt niet vaak dat het onderzoek van een bachelorstudent leidt tot een publicatie. Dick van den Broek, inmiddels masterstudent, kreeg het toch maar mooi voor elkaar. Hij hield een sterrenkundige rekenmethode tegen het licht. Het artikel in ArXiv is gebaseerd op onderzoek dat Van den Broek uitvoerde tijdens het derde jaar van zijn bachelor. Zijn interesse in de relativiteitstheorie bracht hem in contact met sterrenkundige Gijs Nelemans, die nog wel een fraaie kwestie voor hem had liggen. Perfecte bol Sterren zijn niet perfect bolvormig, maar daar wordt bij het maken van bepaalde berekeningen – zoals de zwaartekrachtsgolven uitgezonden door om elkaar cirkelende sterren – wel vanuit gegaan. Omdat de manier waarop de massa is verdeeld, invloed heeft op de uitkomst van de berekening, heeft dat wellicht een afwijking tot gevolg. De aanname is altijd geweest dat het om een marginale afwijking gaat. Conclusie Het onderzoek van Van den Broek beantwoordt de vraag of dat klopt. Zijn conclusie? ‘Er is een afwijking’, zegt Van den Broek. ‘En die is inderdaad maar erg klein.’ Gelukkig maar – of toch helaas? Lachend: ‘Voor mij zou het inderdaad wel mooi zijn geweest als ze het al die tijd bij het verkeerde eind hebben gehad, dat zou een shockerende conclusie zijn geweest. Maar ik ben ook nu een blij man. Ik ben trots op mijn publicatie, ik heb toch maar mooi een bijdrage geleverd aan de wetenschap.’ Biofysica Ondertussen werkt Van den Broek aan zijn masterscriptie. Saillant detail: dat doet hij niet bij sterrenkunde, maar bij biofysica. ‘Ik ben breed geïnteresseerd, wilde ook op andere plekken kijken. Maar wie weet kom ik daar nog op terug, dat ligt allemaal nog niet vast.’ / Mark Merks De publicatie is hier te vinden.