Achteraf blijft me de vraag bekruipen: had ik die elfde nog opgekund? In het kader van de Ragweek 2011 deed ik mee aan de frikadellenwedstrijd van gereformeerde studentenvereniging VGSN-TQ . Inleg: drie euro. Vooraf verzucht deelnemer Dick nog: ‘Ik ben zenuwachtig, maar dat slaat natuurlijk nergens op.’

Het eetfestijn vindt woensdagmiddag plaats in het verenigingenpand langs de bouwput die Van Schaeck Mathonsingel heet. Slechts een klein groepje is bijeengekomen in de barzaal van de Villa van Schaeck. Een kwartier voor aanvang zit de sfeer er echter al goed in. Dick zegt, wijzend naar Bram: ‘Weet je wel dat je te maken hebt met de frikadellenkampioen van Millingen?’ En ook the champ is niet vies van een beetje trash talk. ‘Dit is de eerste keer dat ik mijn reputatie op het spel zet.’

Twee pannen vol
‘Aan tafel! Slabbetje om!’, annonceert de wedstrijdleider, wanneer twee pannen vol frikadellen worden binnengedragen. Zeven man, inclusief mijzelf, schaart zich om de wedstrijdtafel. Ook Arie, de Frikadellenfunctionaris van VGSN voegt zich bij de deelnemers. Terwijl de cover van Angels door The Baseballs door de speakers luidt, begint het geschrans.

De wedstrijd verloopt strak georganiseerd. ‘Om het tellen gemakkelijk te maken’, legt de wedstrijdleider uit. Iedereen begint tegelijkertijd aan een frikadel, en wacht tot de rest klaar is met happen voordat de volgende aan de beurt is. Na vijf rondes krijgt ieder een biertje. De eerste, Norbert, houdt het al na drie frikadellen voor gezien. ‘Eigenlijk ben ik hier als toeschouwer, dus nu ik mijn drie euro eruit heb, vind ik het wel genoeg.’

Swaffelen
Drie stuks later verlaat ook Dick het spel. Norbert pakt hem bij de armen. ‘Toen ik net afhaakte, had ik er meteen spijt van!’, moedigt hij de tweede afvaller aan, tevergeefs. De titaan uit Millingen intimideert zijn tegenstanders door zijn frikadel in zijn biertje te soppen voor hij een hap neemt. De lolligheid slaat toe, en Bram wappert met de vleesstaaf tegen zijn mondhoeken. ‘Sta je daar lekker jezelf te swaffelen?’, klinkt het uit het publiek.

Na tien frikadellen begint mijn maag te protesteren. Tot hier en niet verder. Ik claim mijn plek op het erepodium – derde is lang zo slecht nog niet. Alleen kampioen Bram en de Duitse outsider Michael zijn nog over. ‘Ik denk dat ik beter kan stoppen’, stamelt Bram, ‘maar ik wil die beker!’

Halverwege de elfde frikadel geeft hij echter al op. De bokaal, met de titel ‘Frikadellen Koning 2011 VGSN’ gaat naar Michael. Bram: ‘Ik voel me een beetje vergane glorie, maar ik heb vooral psychische pijn.’ De victorieuze Michael zegt niet te hebben geoefend: ‘De laatste tijd heb ik weinig frikadellen gegeten, maar ik had wel vooraf drie biertjes op.’ De bokaal krijgt een mooie plek op zijn bureau. ‘Misschien kan ik daar mijn muesli in eten.’