Op het Erasmusplein zoeken honderden bezwete studenten verkoeling in de schaduw, de vijver en in opblaasbadjes. Even verderop, net buiten de drukte, staat een handjevol ouders, naast auto’s met fietsen achterop. ‘Ik wilde hem wél wegbrengen. Het is toch mijn kind.’ Vincent loopt met twee grote tassen richting het Erasmusplein. Links naast hem loopt zijn vader, rechts naast hem zijn mentorpapa. Zijn vader lijkt wat gespannen. ‘Dit is al de tweede die gaat studeren, dus we kennen dit in feite al.’ Vincent gaat geografie, planologie en milieu studeren. Waar hij naar uitkijkt? ‘Naar de introductie natuurlijk. Ik heb heel veel zin om zo meteen mijn nieuwe studiegenoten te ontmoeten. En ik kijk uit naar de feestjes die deze week op het programma staan. Hoewel ik me nog niet erg in dat programma heb verdiept. Ik heb me sowieso niet erg goed voorbereid. Ik wil op kamers, maar ik heb nog niks. En ik weet ook nog niet waar ik slaap vanavond.’ Kwijt Even verderop staat Wim. Hij is zijn zoon kwijt. ‘Ik heb ’m gebracht. Handig, dacht ik: kon z’n fiets meteen mee. Hij gaat biologie studeren. En nu is ’ie dus weg. Iets sneller dan verwacht. Hij liep een stukje voor me uit en opeens was ’ie verdwenen tussen de studenten. Hij zal er wel zin in hebben. Ik kan hem niet zo goed doorgronden, maar hij lijkt er wel naar uit te kijken, naar dat starten met de studententijd.’ En vader Wim, vindt hij het ook leuk? ‘Jazeker, voor hem. En ik blijf lekker in de buurt: we wonen in Tilburg, maar ik werk in het UMC St Radboud. Mijn afdeling verhuist binnenkort naar het Mercatorgebouw, dus dan zijn mijn zoon en ik als het ware buren. Kan ik hem bijna vanuit mijn kantoor in de collegebanken zien zitten.’ Apart Achter het Cultuurcafé staat Piet de fiets van zijn zoon Freek uit de auto te tillen. Het is voor Piet niet het eerste kind dat gaat studeren, ‘maar het voelt weer apart’. Piet: ‘Dit hoort bij het leven, toch? Zo moet het gaan, dat hij zich losmaakt en zijn eigen weg gaat. En ik ben blij voor hem. Maar ik wilde hem wél wegbrengen. Het is toch mijn kind.’ Freek vindt dat niet erg. Hij gaat biologie studeren. En daar heeft ’ie zin in. Net als in de introductie. ‘Ik ben zó benieuwd naar mijn studiegenoten. Én naar waar ik ga slapen vanavond, want ik heb nog niks geregeld.’ Hij gaat op zoek naar zijn mentorgroep. Vader Piet kijkt hem even na en rijdt dan weg. Een half uurtje later komt Freek weer voorbij. Fietsend naast een mentorpapa, met zijn tas over de schouders, op weg naar de stad. / Bregje Cobussen Kijk voor meer foto’s van de start van de introductie op Facebook.