Theo Verheggen verruilde een jaar geleden de universiteit voor de garage. Teleurgesteld in de academische psychologie zocht hij zijn heil in het opknappen van Volkswagenbusjes. Na een jaar tussen de auto-onderdelen zoekt hij nu toch de psychologie weer op, door studenten met stress een hart onder de riem te steken als ‘Soulman’.

Een geel Volkswagenbusje uit de jaren 70 rijdt de Elyzeese velden in Beek-Ubbergen op. Het is een grauwe dag, maar Theo Verheggen stapt opgewekt uit. Hij heeft hond Tommie meegenomen, want al samen wandelend kwam hij op het idee voor zijn nieuwe project Your Soulman: ‘Zo gaat dat dan, op zulke momenten krijg je de beste ideeën.’

Als Your Soulman wil Verheggen mensen helpen die wel met iemand willen praten, maar nog niet toe zijn aan een psycholoog. Het idee heeft hij van de ‘People Walker’ uit California. ‘Dat is een uitgerangeerde acteur uit Los Angeles die niet aan het werk kwam.’ Die acteur zag dat mensen om hem heen in soortgelijke situaties vaak voor geld honden gingen uitlaten. Hij besloot niet honden, maar mensen uit te laten. ‘Hij is een soort steun en toeverlaat, een wandelende coach. Dat wilde ik ook. Het leek me te gek.’

Tempel van de wetenschap

In 1991 zette Theo Verheggen de eerste stap over de drempel van de Radboud Universiteit (toen nog de KUN). De universiteit als tempel van de wetenschap, zo zag hij het voor zich.

Verheggen studeerde Cultuur en Godsdienstpsychologie. ‘Vooral cultuurpsychologie vond ik fenomenaal.’ De studie beviel zo goed dat hij besloot te blijven. Hij begon aan een proefschrift en werd AIO. Negen jaar bleef hij aan de Radboud Universiteit, maar het proefschrift maakte hij niet af. De vakgroep viel uit elkaar en Verheggen stapte op. Twee jaar later nodigde de Open Universiteit hem uit om het proefschrift daar te voltooien. Verheggen besloot in te gaan op de uitnodiging en bleef uiteindelijk 14 jaar op de Open Universiteit werken.

‘Ik vond niet dat we het konden maken om diploma’s uit te schrijven die in mijn ogen te licht waren’

In die tijd heeft hij de academische psychologie uitgekleed zien worden: ‘De opleiding werd teruggebracht naar vier jaar.’ De focus kwam te liggen op vakken die nodig waren om af te studeren. Ruimte voor verbredende en verdiepende vakken bleef nauwelijks over. ‘Op een gegeven moment ontstond een universitaire opleiding waarvan ik me afvroeg: is die nog wel universitair?’ Voor zijn ogen werd het vak uitgehold: ‘Daar had ik dermate moeite mee dat ik het niet meer kon verkopen. Ik vond niet dat we het konden maken om diploma’s uit te schrijven die in mijn ogen te licht waren.’

Kwaliteit

Hij was dan ook blij verrast toen hij werd gevraagd om de kwaliteitszorg van de bachelor te coördineren. ‘Ik dacht: graag. Want ik vond dat er inhoudelijk veel te verbeteren viel.’ Maar de universiteit bleek iets anders voor ogen te hebben met kwaliteitszorg. Volgens Verheggen was de bedoeling dat hij ordners vulde met verslagen en evaluatieformulieren. De boekhouding moest op orde komen. ‘Ik zei: dat ga ik niet doen. Ik ben hier voor iets heel anders komen werken.’ Omdat hij wist dat de situatie op bijna alle universiteiten hetzelfde was, besloot hij het roer drastisch om te gooien.

Verheggen ging op zoek naar wat hij miste bij de universiteit: kwaliteit en vakmanschap. Hij kwam terecht bij een vriend die werkte met oude Volkswagenbusjes, toevallig ook zijn grote passie. ‘Toen ik hem belde of ik kon helpen, zei hij: “Maar jij kan dat niet.” Ik zei: “Nee, dat klopt. Kun je het me leren?”.’ En zo geschiedde.

Busjes

Verheggen verdient nu een jaar zijn brood met het opknappen van Volkswagenbusjes. Hij heeft vooral een voorliefde voor busjes uit de jaren 70. Inmiddels zijn bijna alle onderdelen weer te verkrijgen en het doel is dan ook om de busjes terug te brengen naar de oude staat: ‘Als je een busje wilt verlagen of blingbling wil toevoegen moet je naar de concurrent. Wij halen de lol uit het terugbrengen naar de originele staat, alsof je hem gisteren hebt gekocht.’

Toch bleef de academicus in Verheggen op de achtergrond aanwezig. Vorige maand begon hij met Your Soulman: ‘Mensen kunnen bij mij terecht als ze van zich af willen praten, of als ze juist een goed idee hebben dat ze aan iemand voor willen leggen. Net waar ze zelf behoefte aan hebben.’

Soulman

Hoewel Verheggen hoofddocent psychologie was, kan hij zichzelf geen psycholoog noemen: ‘Ik heb altijd de contextvakken gegeven, zoals geschiedenis en cultuurpsychologie.’ Wel weet hij naar eigen zeggen alles van hardnekkige gedragspatronen.

Ook coach is hij niet, want dat is iedereen al. Nee, hij is een Soulman, die naast ’gewone mensen’ ook vooral studenten wil helpen. ‘Ik las dat studenten veel last hebben van stress, ik dacht: misschien kan ik helpen.’ Op de universiteit haalde Verheggen de meeste voldoening uit het begeleiden van studenten. Nu kan hij dat alsnog doen. ‘Denk daarbij aan scriptiebegeleiding, sparren over hypotheses en theoretische kaders, maar ook aan het van je af praten als het niet goed met je gaat of als je last hebt van stress.’

En wat gebeurt er nu met de Volkswagenbusjes? Die blijven. Verheggen: ‘Het allerliefste wil ik het combineren: de garage, én het hoofd.’