Zomerinterview (3): journalist Bert Brussen

19 jul 2017

Als redacteur bij het Algemeen Nijmeegs Studentenblad schopte Bert Brussen (41) al graag tegen heilige huisjes. Hij heeft er zijn werk van gemaakt. Na een periode bij GeenStijl is hij nu hoofdredacteur van ThePostOnline. ‘Ik word depressief van Nederland.’

Vrijdagmiddag, lunchtijd. Studenten van de Hogeschool van Amsterdam zitten in de zon aan de Amstel, terwijl Bert Brussen poseert voor de Vox-fotograaf. Hij draagt een grijs pak, zonder das en met de bovenste knoopjes van zijn witte overhemd open. Op zijn neus een zwarte Ray-Ban, die op verzoek van de fotograaf afwisselend op en af gaat. Brussen is niet speciaal voor het interview met Vox zo gekleed, zegt hij. Hij gaat ook zo naar de supermarkt. Vindt-ie wel grappig. ‘Alle Nederlandse journalisten gaan in spijkerbroek over straat. Dan doe ik dat dus niet.’

Drie mannen lopen voorbij. ‘Kijk eens wat vrolijker, joh’, zegt er een, net hard genoeg dat het verstaanbaar is. Een onschuldige toewerping, maar Brussen kan er niet om lachen. ‘Dit bedoel ik nou. Typisch Nederland. Er gebeurt iets geks op straat en mensen moeten zich er meteen mee bemoeien, met zo’n clichématige kutopmerking.’

Verwacht van Brussen geen mooipraat. Als iets lelijk is, is het lelijk. Als hij zich ergens aan stoort, zegt hij dat in niet mis te verstane taal. Aan Amsterdam bijvoorbeeld, zijn woonplaats. ‘Het is hier behoorlijk kut.’ Of aan Nederland: ‘Ik word depressief van dit land.’

Brussen wil emigreren. Weg van de Nederlandse bemoeizucht, regeltjes en jaloezie. Hij komt net terug van een vakantie op de Canarische Eilanden. ‘Ik wil me daar definitief vestigen. Alles wat ik in Nederland doe, kan ik daar ook. Als ik een hoekje heb waar ik kan werken, is het goed.’

‘Ik ben een joker.’

Brussen was student filosofie in Nijmegen en is nu hoofdredacteur van ThePostOnline (TPO), een nieuwsen opiniewebsite die wars is van politieke correctheid. Rechtse opiniemakers die niet welkom zijn in de mainstream media, bereiken via TPO een miljoenenpubliek. In 2009 zette Brussen de site zelf op, toen nog als DeJaap.nl. Het was een tegenreactie op de lancering van Joop.nl, een opiniesite van de VARA. Brussen stopte bij GeenStijl en is sindsdien eigen baas.

Waarom wil je emigreren?
‘Ik ben niet erg zonnig over de toekomst van Nederland. De criminaliteit neemt toe, hoewel het CBS ons graag anders wil doen geloven. Het aantal aangiftes mag dan dalen, de ervaringen van burgers met criminaliteit zijn nog steeds enorm, en nauwelijks gedaald. De rechtstaat is niet bij machte om in te grijpen. In Limburg en Brabant neemt de georganiseerde misdaad steeds meer de regie: dat gaat richting Narcos-achtige taferelen. Daarnaast verwacht ik nog meer problemen met islamisering.’

Is het echt zo erg in Nederland?
‘Voor mensen die in mijn hoek zitten, wordt Nederland steeds minder leuk. Dat is niet minder geworden na de aanslagen op Charlie Hebdo, of op de Bataclan. Wij vangen de klappen op. Ik ken veel politici van de PVV en redacteuren van GeenStijl. En Thierry Baudet. Wat voor bagger die mensen allemaal over zich heen krijgen.

Weet je wat het is: mensen moeten leren leven met dingen die kwetsend zijn. Als iets je niet aanstaat, klik dan niet. Lees het niet. Je mag over mij van alles schrijven, maar ga er niet vanuit dat ik het ook lees. Slachtoffers krijgen in Nederland steeds meer macht. Minderheden, vrouwen, mensen die genderneutraal zijn, zij zeggen: ‘ik voel me gekwetst, dus het moet opgelost worden’.’

En zo’n leventje op Tenerife, hoe ziet dat eruit?
‘Ach, het is daar gewoon relaxed. Het hoort bij Spanje, dus is helaas nog wel onderdeel van de EU. Vraag daar een restauranteigenaar of er veel regeltjes zijn, en het antwoord is ja. Maar er wordt niet op gecontroleerd. Ik hoop binnen een jaar te verhuizen.’

Op de eilanden is het bovendien altijd lekker weer. We treffen Brussen wat dat betreft op een goed moment in Amsterdam, want de zon schijnt. ‘Ik voel me nu honderd keer beter dan in de winter. Dan kom ik liever helemaal niet buiten.’ In een eerder interview met Vrij Nederland vertelde Brussen openhartig over zijn winterdepressie en zijn afhankelijkheid van antidepressiva (quote: ‘Zonder pillen ben ik een soort plant’).

Maar het is niet alleen het Nederlandse klimaat waar Brussen depressief van wordt. Het zijn ook de mensen. ‘De hele samenleving is erop gericht om geliket te worden. Ik vraag me dan af: ben je nooit meer eenzaam, of verdrietig? Mensen durven dat niet meer toe te geven, ongelukkig zijn is verboden. Wat overblijft is social talk, clichés. Ik maak me echt zorgen over de generatie die nu opgroeit: wat moet daarvan worden? Nu klink ik wel erg als een oude man.’

Tv kijken doet hij weinig. Daarvoor ergert hij zich te veel aan de programma’s. ‘Mijn vriendin kijkt ’s avonds weleens De Wereld Draait Door. Dat houd ik geen vijf minuten vol. Elke keer als er een aanslag is geweest, komt Beatrice de Graaf uitleggen dat het komt doordat kansarme jongeren te veel blowen. Het is zó cliché, het is staatspropaganda.’

Doordrukken

Brussen was altijd wars van conventies. Als student las hij de boeken die zijn medestudenten lieten staan. Als iets hip was, was het aan hem niet besteed. Bij het Algemeen Nijmeegs Studentenblad (ANS) vond Brussen begin jaren nul de kritische geesten bij wie hij zich op zijn gemak voelde. Toen al schopte hij graag tegen heilige huisjes. Vooral Carolus Magnus en het college van bestuur moesten het ontgelden. ‘We waren snoeihard. Vind een pijnlijke plek en druk dan door, was ons motto.’ Zijn studie filosofie maakte hij niet af – ‘ik vond het bij ANS al snel leuker.’

Relletjes, met de bijbehorende consequenties waren een logisch gevolg: subsidiekortingen, edities van ANS die de collegevoorzitter eigenhandig door de shredder gooide. ‘Op een gegeven moment had onze cartoonist een tekening gemaakt van Ron Jeremy, die geen pornofilm mocht schieten in Auschwitz. ‘En we hadden nog wel geweldige douchescènes gepland’, zei de getekende Jeremy in een tekstwolk. Dat werd niet gewaardeerd. Toen al was de universiteit doodsbang voor negatieve publiciteit.’

Een jaar geleden gaf je nog een interview aan ANS, waarin Vox het moest ontgelden. ‘Als je Vox leest, val je gewoon in een coma’, tekende de redacteur op uit jouw mond.
‘Tja, Vox is toch gewoon een saai blaadje, een humorloze folder? In mijn tijd ging het in ieder geval over dingen die mij als student geen fuck interesseerden. Het is jammer dat er weinig ANS’en meer zijn, die echt onafhankelijk zijn. Wij waren toch een beetje het Nijmeegse GeenStijl op papier, destijds. Studeren is al ernstig genoeg. Mensen lazen ANS met een grijns van begin tot eind. Bovendien was het een heel goede leerschool voor mij als jonge journalist.’

In 2004 richtte je een studentenpartij op, LIAM. Waarom?
‘Je had in die tijd SIAM, Studenten In Actieve Medezeggenschap. Dat waren de D66-jongens en -meisjes, die in de raad gingen om hun cv op te krikken. Dat waren van die diplomatieke types waar ik me tegen afzette. Zij hadden allemaal van die loze kreten als ‘voor een betere universiteit’ en zo. Maar weet je: nobody cares! 90 procent van de studenten zit op de universiteit om te studeren en elke avond bier te drinken. Daarom richtte ik LIAM op (Lucas In Actieve Medezeggenschap – Brussen gebruikte het pseudoniem Lucas, red.). Tijdens een debat liet ik met een knipoog richting Pim Fortuyn een slagroomtaart in mijn gezicht drukken. Gelukkig haalde ik geen zetel, want voor de politiek ben ik niet geschikt.’

Later ook nooit meer overwogen de politiek in te gaan, zoals Jan Roos met GeenPeil?
‘Absoluut niet. Ik ben, net als Roos, een joker, een schreeuwer. Iemand die langs de zijlijn staat. Als je de politiek ingaat, moet je ook echt wat kunnen. Ik zou na een dag weglopen uit de Tweede Kamer. Dan moet je compromissen kunnen sluiten. Politici lopen nooit boos weg, op Geert Wilders na misschien. Daar heb ik bewondering voor.’

‘Bij nieuwe verkiezingen zou ik op Thierry Baudet stemmen’

Hoe kijk jij naar de formatie?
‘Ik hoop op een minderheidskabinet met VVD, CDA en D66. Dat zou ik een oké kabinet vinden. Die kunnen jaren met elkaar regeren. Als GroenLinks er maar niet bij komt. Die partij wil echt alles afschaffen wat leuk is. Zelf heb ik PVV gestemd, als proteststem, al zou ik bij nieuwe verkiezingen op Thierry Baudet stemmen. Hij doet het goed.’

En Trump?
‘De eerste maanden waren niet fantastisch, dat zie ik ook wel. Maar ik ben blij dat hij er zit. Het is begrijpelijk dat hij het klimaatakkoord heeft opgezegd: Amerika is gebouwd op het schromelijk misbruiken van fossiele brandstoffen. De auto is heilig. Dat is natuurlijk verziekend voor het klimaat. Ik heb geen kinderen, dus het is voor mij gemakkelijk om te zeggen dat het mijn tijd wel zal duren. Dus ik begrijp Trump wel, maar dat wil niet zeggen dat ik het probleem van klimaatverandering niet onderken. Er mag van mij meer geld naar innovatie en groene energie.’

Tot een jaar of vijf geleden was Brussen alom aanwezig op Twitter. Als een ware junk (zijn woorden) gooide hij zijn ongezouten mening de digitale wereld in. Hij heeft daar veel vijanden mee gemaakt. Toch is hij in het echt ‘een heel aardige jongen’, zoals de Volkskrant eens kopte. De verslaggever kan dat alleen maar beamen. En Brussen is een dankbare gesprekspartner– ook omdat hij over vrijwel alles een mening lijkt te hebben.

Wat vind je van de kritiek dat universiteiten linkse bolwerken zouden zijn?
‘Zo erg als in Groot-Brittannië is het hier gelukkig nog niet. Dat land is tot op het bot politiek correct. Je mag er geen sombrero’s meer dragen tijdens feestjes, want dat is cultural appropriation (vrij vertaald: culturele toeëigening) en elk restaurant moet een halalmenu serveren. In Canada willen ze nu dat studenten niet meer worden aangesproken met hij of zij, want daarmee kunnen mensen worden gekwetst die – hoe zeg je dat – genderfluïde zijn. Hier aan de Universiteit van Amsterdam is het ook behoorlijk doorgeschoten. Daar hebben ze nu een diversity officer aangesteld. Dat gaat ver, hoor. En de curricula moeten worden herzien, want die zijn zogenaamd te blank. Tja, Plato was nu eenmaal blank, net als al die andere Grieken.’

Brussen zucht. ‘Wat problematisch is, is als mensen niet meer worden uitgenodigd vanwege hun ideeën. Zoals in Berkeley (stad in Californië, VS red.) gebeurde, waar de hel losbrak toen iemand van het rechtse Breitbart News langs wilde komen. Hoe ver ideeën ook gaan, die moet je kunnen uitwisselen. Als mensen worden geweigerd op universiteiten omdat hun wereldbeeld niet past in die van de wetenschappers, is dat het einde van vrije wetenschap.’

Je oude werkgever, GeenStijl, werd onlangs aangepakt door ruim honderd vrouwelijke journalisten en BN’ers. Zij vroegen bedrijven om niet meer te adverteren op GeenStijl en het gelieerde Dumpert, omdat hun inhoud vrouwonvriendelijk zou zijn. Wat vind je daarvan?
‘Dat is het meest verschrikkelijke voorbeeld van slachtofferjournalistiek.’ *Maakt kotsgeluid.* ‘Ga koken ofzo. Of het vuilnis buiten zetten. Zielig NSB-gedrag. Het is bovendien totaal zinloos. Als iets niks met moraal te maken heeft, zijn het wel advertenties. Neem Defensie, die elk jaar drieduizend nieuwe rekruten moet werven. Het profiel van die rekruten? Zeventien jaar, mbo en man. Waar zitten die op internet denk je? Allemaal op Dumpert. Die adverteerders komen echt wel weer terug.

Nogmaals: als je iets seksistisch vindt, klik er dan niet op. Ga dan niet naar GeenStijl. Als ik iets schrijf, hoef je het ook niet te lezen. Daartoe is niemand verplicht. Wat is dan het probleem?’

2 reacties

  1. Maurice Bicker C. schreef op 19 juli 2017 om 10:33

  2. Henk schreef op 21 juli 2017 om 12:02

    Bert Brussen: “Marokkanen zijn rifapen! Onderontwikkelde agressieve primaten!”

    Vox: “Verwacht van Brussen geen mooipraat! HAha!”

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!