Student Maarten Timmermans reed met zijn vader – en 160 andere Volvo-freaks – zes weken lang door Zuid-Amerika in een Volvo Amazone. Familie en vrienden sponsorden de tocht. Het geld – 51.000 euro – gaat naar Stichting HoPe, die de leefomstandigheden van de Hooglandindianen in Peru probeert te verbeteren. Het verslag van de reis is vanavond op tv te zien bij Veronica. De tocht voerde van Buenos Aires in Argentinië naar Cartagena in Colombia, een slorige 16.000 kilometer. Hoe ben je erop gekomen om hieraan mee te doen? ‘Mijn vader klust graag aan auto’s. Vijf jaar geleden kocht hij een oude Volvo Amazone. Die heeft hij samen met mijn broer helemaal opgeknapt. Ze zijn toen ook lid geworden van de Volvo Klassieker-vereniging en die organiseerde in de zomer van 2008 een reis naar Beijing. Mijn broer was toen net afgestudeerd en is met mijn vader meegegaan. Vorig jaar werd een reis door Zuid-Amerika gepland. Mijn vader wilde graag nog één keer meedoen, maar mijn broer is inmiddels getrouwd en heeft een vaste baan. Hij kon toen niet weer zes weken vrij nemen. Omdat ik nog studeer, had ik die mogelijkheid wel.’ Hoe was het om mee te doen? ‘Het was een behoorlijke uitputtingsslag. We zaten zes weken lang, acht uur per dag (of meer) in een auto. We reden door ruige gebieden, zonder stuurbekrachtiging. Dat is behoorlijk vermoeiend. We hebben ook hele stukken door de woestijn gereden waarin je misschien één of twee tegenliggers tegen kwam. Het is best moeilijk om je dan te concentreren. Op een gegeven moment reden we door La Paz in Bolivia: een dichtbebouwde stad waar nauwelijks verkeersregels gelden. Dat was beangstigend.’ Is zo’n tocht gevaarlijk? ‘Sommige wegen waren slecht en vaak was er geen straatverlichting. Dan reden we in het pikdonker. Fietsers en motorrijders, ook zonder verlichting, steken zomaar over. Ik heb de indruk gekregen dat een mensenleven hier minder waarde heeft. Op een gegeven moment reden we langs een plek waar net een ongeluk was gebeurd. Er stond een ambulance en er was politie, maar het slachtoffer was al overleden. Terwijl het lijk nog in de berm lag, stonden de politiemannen en het ambulancepersoneel met de rug er naartoe gemoedelijk een praatje te maken.’ Wat is Stichting HoPe? ‘In het Andesgebergte in Peru wonen nog steeds indianen. Omdat zij zo hoog en afgelegen wonen, krijgen zij niet dezelfde kansen en mogelijkheden als de rest van de Peruaanse bevolking. Stichting Holland Peru (HoPe) is een hulp -en ontwikkelingsorganisatie die via scholing en gezondheidszorg de leefomstandigheden van de indianen probeert te verbeteren. Op nieuwjaarsdag zijn we met alle teams langs geweest bij een basisschool waarvoor de stichting zich inzet. De schoolkinderen hadden armbandjes voor ons gemaakt en een dansvoorstelling voorbereid. Als diner kregen we caviaboutjes met gepofte aardappelen. Cavia is best prima te eten, het smaakt een beetje naar kip.’ Heeft de auto de reis overleefd? ‘Ja. Hij staat bij mijn ouders in Weert. Mijn vader sleutelt er nog steeds aan.’ Volgend jaar weer? ‘Ik denk niet dat ik nog snel zo’n reis zal maken. Voorlopig heb ik er het geld niet voor en voor mijn vader wordt het te vermoeiend. Ik heb trouwens geen tijd ook: ik zit nu in mijn master en daarna zal ik moeten gaan werken. Dan wordt het moeilijk om zes weken voor zoiets uit te trekken.’ / Jolene Meijerink Meer lezen over Maartens reis kan hier. De Panamericana Roadtrip is vanavond te zien om 22.30 op Veronica.