De komende drie weken worden veel mensen (vooral mannen) vanaf een uurtje of vier onrustig. Er moet een tv aan, en snel! De Tour de France begint morgen namelijk en daar moet je toch in ieder geval dagelijks het laatste uur van kunnen zien. Drie redenen waarom wielerminnend Nederland zich een paar weken opsluit.

#1 Iedereen kan zich identificeren met ‘zijn’ nicheheld. ‘Het wielerpeloton is een microkosmos, een kleine maatschappij an sich’, zegt sportfilosoof Ron Welters. ‘Er rijden allerlei verschillende types rond, er zijn intriges, verhalen, schandalen – er gebeurt zo enorm veel. Je kunt de vaagste persoon als voorbeeld hebben en dat vindt iedereen doodnormaal. Daarnaast is het iets typisch voor de wielersport dat de verliezers soms de grootste helden zijn – als ze bijvoorbeeld een paar kilometer voor de finish worden ingehaald.  Het wielrennen was altijd een sport voor de working class maar is de laatste decennia geadopteerd door de intellectuelen. Deze groep identificeert zich graag met dit miskende, onbeloonde talent. Zo zien ze zichzelf namelijk ook…’ #2 Je kunt zelf meedoen Een beetje dan…  Wie een Tourploeg invult, zit ook op het puntje van zijn stoel als er eens een etappe tussen zit waarin niet zo veel gebeurt. Met een Tourploeg wordt iedere tussensprint of bergdoorkomst spannend, jouw geselecteerde renners kunnen namelijk punten verdienen. De usual suspects kan iedere huisvrouw natuurlijk wel invullen, écht scoren doe je met de verrassingen. Schrijf je mee? ‘Houd Nacer Bouhanni in de gaten’, zegt Hidde Hendriksen, sportcommissaris wielrennen van de Nijmeegse Studentenwielervereniging Mercurius.  ‘Dat is een redelijk onbekende sprinter die altijd wel bij de beste vijf eindigt. Daarnaast gaat Thibaut Pinot hoge ogen gooien. Die gaat zeker kort eindigen in het algemeen klassement en meedoen om de witte trui voor beste jongeren. Tot slot moet je natuurlijk Thomas Voeckler aanstrepen, die wint altijd wel wat.’ #3 De heroïek is echt ‘Verwacht in het wielerpeloton heus geen verwende miljonairs’, zegt Bart Kiemeney, hoogleraar kankerepidemiologie. Kiemeney fietste vorig jaar de Tour de France voor amateurs, en reed alle etappes één dag voor de profs dat deden. ‘De profs sliepen in de zelfde crappy hotels als wij. Je zou verwachten dat ze in de watten gelegd zouden worden, maar dat valt reuze mee. Het zijn gewoon normale jongens die drie weken lang enorm hun best doen.’ Ook Welters vindt de heroïek prachtig, al weet hij niet precies waar die vandaan komt. ‘Het speelt vast mee dat het al zo’n oud evenement is. Het heeft natuurlijk ook iets klassieks, een groep fietsende mannen. Misschien is de Tour de France wel het ventiel voor de dingen die voorbij gaan.’ / Tim van Ham