Geesteswetenschappers starten petitie voor behoud vaste werkplek
Het Erasmusgebouw. Foto: Dick van Aalst
Medewerkers in het Erasmusgebouw zijn een petitie gestart voor het behoud van vaste werkplekken. Volgens de initiatiefnemers brengen flexwerkplekken de sociale cohesie en het welzijn van medewerkers in gevaar. 'Het is geen doen om je boeken steeds in een kluisje te moeten stoppen.’
De petitie, die rond het middaguur 65 keer getekend was, is in het leven geroepen door een groep jonge medewerkers van de Faculteit der Filosofie, Theologie en Religiewetenschappen (FFTR). Zij maken zich zorgen over de voorgenomen inrichting van werkplekken in het toekomstige gebouw van de geesteswetenschappen.
In het Campusplan van de universiteit staat dat de faculteiten FTR en Letteren nieuwbouw krijgen op de plek van het huidige Spinozagebouw, dat tegen de grond gaat. Om de bezettingsgraad van werkplekken op te krikken wil de universiteit dat medewerkers daar vooral op flexibele plekken gaan werken. “Een vaste, persoonsgebonden werkplek is een uitzondering”, aldus het Campusplan. Ruimtebesparing is efficiënter en duurzamer, is de gedachte.
Niet serieus genomen
Dat is tegen het zere been van veel wetenschappers in het Erasmusgebouw. ‘Wij geven al twee jaar aan dat we niet zitten te wachten op flexplekken’, zegt een van de initiatiefnemers van de petitie, die anoniem wil blijven. Medewerkers hebben dat geluid volgens hem bij elke inspraaksessie en vergadering met het faculteitsbestuur en externe adviesbureaus laten horen. Vaak kregen ze dan te horen dat het zo’n vaart niet zou lopen met het invoeren van flexwerken. ‘En nu staat doodleuk in het Campusplan dat flexwerken de norm wordt.’
‘Door flexwerken dreigen medewerkers helemaal niet meer naar de campus te komen’
De behoeften van medewerkers worden niet serieus genomen, stelt de initiatiefnemer. ‘Voor ons werk is het belangrijk om een eigen ruimte te hebben waar je rustig en geconcentreerd kan werken en je boeken bij de hand hebt. Het is geen doen om die steeds in een kluisje te moeten stoppen.’
Welzijn
Collega’s binnen het Erasmusgebouw weten elkaar nu gemakkelijk te vinden. ‘We kloppen gewoon even bij elkaar aan.’ Hetzelfde geldt voor studenten, die hun docent vaak even opzoeken met een vraag. ‘Als je niet weet waar iemand zit, brengt dat de sociale cohesie in gevaar.’
Sterker nog: door flexwerken dreigen medewerkers helemaal niet meer naar de campus te komen, tenzij ze onderwijs moeten geven, stelt de petitievoerder. ‘Dat zie je ook gebeuren bij andere universiteiten waar flexwerken de norm is.’ Medewerkers komen dan extreem vroeg naar de universiteit om zeker te zijn van een fijne plek, of ze blijven thuis.
Uiteindelijk vormt flexwerken op die manier een gevaar voor het welzijn van medewerkers. ‘Een fijne, vaste werkplek, met je eigen boeken en andere persoonlijke spullen bij de hand, is essentieel.’ De inzet van de petitie is daarom dat de bestuurders op de universiteit het grootschalig uitrollen van flexwerken heroverwegen. ‘Elke medewerker met een aanstelling van meerdere dagen moet een eigen werkplek krijgen, als die dat wil.’
De naam van de geciteerde initiatiefnemer is bij de redactie bekend.
L.J. Lekkerkerk (Hans) schreef op 23 juni 2022 om 17:46
Je kan flexplekken op allerlei manieren vormgeven. Hierboven lijkt de aanname te zijn dat je random ergens op een verdieping maar een plekje moet zien te vinden of via ‘een big-brother-systeem’ moet reserveren.
De pionier, het Interpoliskantoor in Tilburg, koppelde ook al afdelingen aan een vloer.
Stel dat je € 6.000 per jaar per vaste werkkamer zou rekenen … Als je met flexplek genoegen neemt, krijg je dat als extra bruto salaris en anders is dat je ‘huur’. Ik ben benieuwd wie dan nog voor een eigen werkcel gaan…
Frederik Bakker schreef op 27 juni 2022 om 12:04
De heer Lekkerkerk schrijft aan de initiatiefnemer van de petitie de aanname toe ‘dat je [bij flexwerken] random ergens op een verdieping maar een plekje moet zien te vinden’. Uit zijn betoog maak ik op dat die aanname onjuist is, en dat afdelingen wel bij elkaar kunnen blijven. Dat klinkt heel geruststellend, maar gaat voorbij aan vrijwel alle bezwaren die in het artikel genoemd worden. Veel geesteswetenschappers werken met boeken, met veel boeken tegelijkertijd, en dat dagenlang. Bovendien worden gedurende een dag verschillende taken afgewisseld. Tussen colleges en vergaderingen door vindt men dan soms een uur om even aan een artikel te werken. Gelukkig liggen al die boeken daar nog, zodat men meteen verder kan gaan waar men was gebleven. Dat is bij flexwerken niet meer mogelijk. Veel collega’s zullen er daarom voor kiezen thuis te werken. Voor anderen, met een klein huis of een druk gezin, is dat niet mogelijk. Dat leidt tot ongelijkheid tussen collega’s, waarbij de ruimer behuisden thuis rustig onderzoek doen, maar moeilijk benaderbaar zijn voor studenten, en degenen die thuis niet kunnen werken, genoegen moeten nemen met een flexplek waar ze hun werk ook niet kunnen doen, maar wel gemakkelijk vindbaar zijn voor studenten.
De heer Lekkerkerk komt ook met een interessant gedachtenexperiment: Wat nou als iedereen die genoegen neemt met een flexplek € 6.000 per jaar zou krijgen? Ja, dat lijkt me wel een eerlijke vergoeding voor het inrichten en vrijhouden van een vaste werkplek in je eigen privé-omgeving. Een dergelijk aanbod is ons echter niet gedaan: de universiteit bezuinigt over de ruggen van z’n medewerkers.