Hoe gaat het eigenlijk met onze studenten en medewerkers in het buitenland? Wat doen ze daar? Wat maken ze mee? Elke maandag bellen we een Radboudiaan met de vraag How R U? Vandaag Michelle Michelle Steggerda (21). Ze studeert antropologie en ontwikkelingsstudies en onderzoekt in Rusland de invloed van buitenlandse investeringen op de landbouw.

‘Moskou is niet het echte Rusland, zeggen de mensen om me heen. Het is hier heel Westers. Over drie weken verhuis ik naar een klein dorpje op het platteland. Ik ga meelopen op een voormalig staatsbedrijf. Nu is de boerderij deels in handen van Nederlanders. Ze hebben 1400 hectare land waarop ze granen en aardappelen verbouwen.

Gastgezin
Per 1 april woon ik bij een Russisch gastgezin. Tot die tijd verblijf ik in Moskou. Ik ben net verhuisd. Het hostel in het centrum waar ik verbleef, werd een beetje te duur. Bovendien wilde ik graag Russisch leren en daarom heb ik een kamer gehuurd bij een Russische vrouw.
Eerlijk gezegd valt het een beetje tegen. Zij is van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat weg. Net als de meeste Russen woont ze in een buitenwijk. Het is lang reizen naar het centrum, veertig minuten. Voor de mensen hier zijn reistijden van drie uur per dag van en naar het werk heel normaal.

Poetin
Vorige week werd Poetin herkozen als president. Volgens de Russen met wie ik omga, was dat geen verrassing. Ze zijn ervan overtuigd dat de verkiezingen niet eerlijk zijn verlopen. Opvallend vond ik dat de jongeren die ik hier heb ontmoet, ook niet enthousiast waren over de andere kandidaten. ‘Ik stem op de minst slechte’, zeiden ze.

Demonstraties
Ik ben bij twee demonstraties geweest. De eerste was een week voor de verkiezingen en was georganiseerd door de oppositie. Allemaal Russen gingen hand in hand langs de ringweg staan. Het was geloof ik een redelijk geslaagde actie. De tweede was afgelopen maandag. De anti-Poetin beweging was boos omdat de verkiezingen nier eerlijk zouden zijn verlopen. Ik ging mee met een Russische vriendin. Zij had een spandoek gemaakt: een dweil met daarop de tekst ‘schone verkiezingen’, en op de achterkant: ‘voor een grote opruiming’. Toen zij deze buiten het metrostation uit het plastic wilde halen, hield een politieagent haar tegen. Ze probeerde een discussie aan te gaan – ze is politiek heel bewust en geëngageerd -, maar dat had geen zin. Ze mocht haar spandoek pas laten zien op de daarvoor bestemde plaats, Puskin ploschad. De agent had duidelijk de macht. Maar misschien wilde hij haar ook beschermen, omdat er op het plein naast het onze een pro-Poetin demonstratie bezig was.
Het schijnt dat de lokale overheid mensen optrommelde om de pro-demonstratie te vullen. Of dat waar is, weet ik niet. De twee groepen werden strikt gescheiden gehouden. De sfeer was beangstigend, omdat er ontzettend veel politie op de been was.’ / Annemarie Haverkamp