Niemand wil betalen voor een commerciële dienst die niet wordt gebruikt. Daarom gaan mensen zonder auto zelden naar de wasstraat, koopt een celibataire priester geen condooms, en heeft een student op een flat, zoals ik, meestal geen eigen tuinman in dienst.

Soms is intensiever gebruik ook duurder. Rijd je veel auto, dan tank je veel benzine. Ben je een polygame student in de topjaren van je leven, dan zou je veel condooms moeten verbruiken. Bel je veel mobiel, dan heb je een hoge telefoonrekening.

En dat laatste slaat dus nergens op. Evenmin als een glas kraanwater in een restaurant gratis zou moeten zijn: dat glas waar je uit drinkt wordt gewassen, geserveerd, en gepresenteerd op een tafel die je met je krenterige achterwerk bezet houdt. Ergens moet daarvoor betaald worden. Maar als je er genoeg rode wijn en sushi mee naar binnen spoelt, ach, dan kan men je er best een glaasje duurzaam kraanwater bij “schenken”.

En nu snel terug naar de telco-hufters. Nadat de VVD er begin dit jaar niet in slaagde telefoongebruikers te laten betalen voor diensten die door andere partijen werden geleverd, nam KPN, daarin gevolgd door alle andere telco’s, maatregelen: de internetgebruiker gaat betalen. Immers: nu geen consument zich meer hoeft te laten afzetten met veel te dure SMSjes, is een nieuwe melkkoe nodig. Dat werden vanzelfsprekend de internets die de SMS-koe hadden opgevreten. Terwijl consumenten voorheen voor een maandelijkse meerprijs van tussen de 5 en 10 euro nog onbeperkt konden internetten, is het dataverkeer bij alle nieuwe abonnementen begrenst. Een beetje fanatiek youtuben op je foon wordt zo al snel een dure grap.

Is dat dan niet logisch? Je betaalt toch ook per minuut en per SMS? De vergelijking kan worden gemaakt. Maar daarom is het nog niet automagisch logisch. Waar het sushi-restaurant een kok en een serveerster in een veel te duur pand aan het werk houdt, heeft een telco een indrukwekkend netwerk met telefoonmasten en computers in de lucht te houden. Het aanbieden van een groot mobiel netwerk, ook wanneer het niet gebruikt wordt, is duur. Ook iemand die weinig belt eist dat dit netwerk altijd goed is.

Maar zoals veel Nederlandse krenten niet willen betalen voor een glas kraanwater waar ze ook geen wijn bij drinken, “doe dan maar Spa Blauw”, willen ze blijkbaar ook niet betalen “om goed mobiel bereikbaar te zijn”. Zo’n abonnement kan desgewenst in drie smaken: alleen bellen, bellen en SMSen, en de hoofdprijs: de hele mikmak inclusief internetgebruik. Volgens mij moet iedere telco dat laatste abonnement zonder fratsen probleemloos voor een bedrag tussen de 15 en de 30 euro per maand kunnen aanbieden. Geen gedonder met bundels meer, geen genuil meer over internet-limieten, en geen huilende telco’s meer omdat hun klanten stoppen met dat achterlijke SMS-protocol. Als we via de wijn en de sushi riant betalen voor ons tafeltje, de serveerster en de kok, waarom mogen we dan niet de hele avond “gratis” kraanwater uit een karafje drinken?