Cultuur op de Campus organiseerde gisteravond voor de twaalfde keer Stukafest. Deze editie van het studentenkamerfestival stond in het teken van afwisseling. Van muziek via dans naar theater. En dat in de intieme setting van studentenkamers.

Kindermenu

Onze eerste stop is café Trianon. We zijn helaas te laat voor de Stukahap, maar kunnen voor dezelfde prijs het kindermenu krijgen. Campusdichter Joep aan den Boom opent in dit café het festival, maar niet voordat hij enkele gedichten voorgedragen heeft. ‘Het eerste gedicht heet Aandacht‘, kondigt hij aan. ‘Nou, die heb je’, fluistert iemand. Het is muisstil en de zaal luistert aandachtig. Na de opening bezet coverband Milkbar het podium, die het publiek vermaakt met covers van Weezer tot covers van Chrystal Fighters.

Pogoën

Het is een beetje een stressvol festival, dat Stukafest. Tijd om ons te haasten naar de Hendrik Hoogerstraat, waar folkformatie Simple People speelt. We kunnen het niet vinden. Na enige omzwervingen door Nijmegen-Oost vinden we toch het juiste adres. ‘Haal nog even snel een biertje, dan kunnen we beginnen’, zegt een bewoner. Even later zitten we op de grond in een knusse studentenkamer. ‘Jullie mogen ook wel staan en dansen hoor’, zegt de gitarist. ‘Zelfs pogoën kan.’ Maar de muziek van Simple People is daar niet voor gemaakt. Die vraagt juist om een aandachtig luisterend publiek. De dromerige folkliedjes nemen onze stress weg. Ze komen uitstekend tot hun recht in de intieme setting van een studentenkamer.

Discobol

Tijd om na te praten is er niet. Omdat het optreden iets is uitgelopen moeten we rennen naar de Pontanusstraat, waar duo Nik en Ben optreedt. Bewapend met een discobol en een rookmachine vuren Nik en Ben de ene na de andere bizarre theateract af op het publiek. Het grootse deel van het optreden zeggen ze geen woord, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het slotstuk: een tirade tegen terrorisme, racisme, klimaatverandering en armoede.

‘Beetje stress’

In de derde ronde gaan we naar indieband Eins, Zwei Orchestra, die speelt in de kamer van Tjerko op de Burghardt van den Berghstraat. Hoe is het om opeens een band in je kamer te hebben? Tjerko: ‘Supervet, al was er vooraf wel een beetje stress: als er maar niks verdwijnt en niks gesloopt wordt. Maar dat valt hartstikke mee. Leuk om te zien dat het publiek elke ronde wat losser wordt.’ Eins, Zwei Orchestra produceert normaal een flinke bak elektronisch versterkte herrie. Hoe vertalen ze hun muziek nu naar een akoestische setting? Zanger en gitarist Stefan: ‘Een goed liedje blijft akoestisch overeind. We hebben de arrangementen nét wat aangepast: de banjo en mandoline zijn nieuw. Het is veel directer en persoonlijker op deze manier.’

Knus

Het eindfeest is niet op een studentenkamer, maar in Doornroosje. De reacties op deze editie van Stukafest zijn er positief. Josette, student Algemene Cultuurwetenschappen: ‘Er was veel variatie in de acts: muziek, dans en theater en allemaal van goede kwaliteit. En het is natuurlijk heel knus.’ Voor geschiedenisstudent Peter Paul was singer-songwriter Jeroen Kant het hoogtepunt: ‘Het is de combinatie van goede muziek en goede teksten. Teksten waar ik mezelf in kan vinden. Daarnaast ben ik naar dansact Café Ed Sanders geweest, maar ik kan niet zoveel met moderne dans. Het raakt me niet.’ /Sjoerd Huismans