Afgelopen weekend vond de veertigste editie van de Zevenheuvelenloop plaats. In totaal gingen zo'n 45.000 mensen van start bij het hardloopevenement. Hoe deden de medewerkers en studenten van de Radboud Universiteit het?

Dat de Zevenheuvelenloop populair is onder medewerkers en studenten van de Radboud Universiteit is geen geheim. De 15 kilometer lange hardloopwedstrijd, veertig jaar geleden opgericht door studentenatletiekvereniging ’t Haasje, trok opnieuw veel Radboudianen. Zeven van hen vertelden afgelopen vrijdag over hun ambities voor afgelopen weekend. Hoe verging het hen?

Universitair docent economie Kim Fairley verscheen zaterdagavond aan de start van de Zevenheuvelennacht, de kleinere versie van de Zevenheuvelenloop: 7 kilometer door het donker, met verplichte paden en bomen en veel hardlopers in lichtgevende outfits. Haar streeftijd van 35 minuten heeft ze dik gehaald: na 29 minuten en 33 seconden was ze binnen.

‘Ik heb vroeger veel hardgelopen en merkte bij het inlopen al dat ik prima onder die vijf minuten per kilometer (de tijd die je nodig hebt om op 35 minuten uit te komen, VD.) kon lopen’, vertelt Fairley. ‘Na één kilometer zag ik zelfs dat ik rond de 4.18 per kilometer liep. Ik kon dat ook op de heuvels volhouden. De laatste paar kilometers, die naar beneden lopen, ben ik er helemaal voor gegaan.’

Eerder op de zaterdag verscheen de universitair docent ook al aan de start. Toen niet voor haarzelf, maar voor haar zoontje, die mee deed aan de 400 meter loop voor kinderen. ‘En op zondag hebben we mijn man aangemoedigd, die deed mee aan de ‘normale’ 15 kilometer. Het is ontzettend leuk om te zien hoe de Zevenheuvelenloop zo leeft en er voor iedereen wat te doen is. Het was écht een weekend voor het hele gezin.’

Studenten Dani Reuvekamp en Tess Wiedemeijer deden ook mee aan de nachteditie. ‘Het was heel erg leuk’, zegt Tess. ‘Iedereen die meedeed had er zin in en er was veel support’, vult Dani aan. ‘De organisatie was erg fijn. Als je er even doorheen zat, was er weer een leuke lichtshow of een fijne techo-remix. Tess gaf de hele tijd high-fives aan kindjes langs de kant van de weg.’ Dani: ‘We hebben ook veel gekletst onderweg. Uiteindelijk hebben we vijf minuten sneller gelopen dan onze streeftijd van 48 minuten.’

Volgens Tess was de laatste kilometer wel erg zwaar. ‘Maar Dani vloog van die berg af, dus ik kon niet anders dan haar bijhouden (lacht).’ Na afloop gingen de vriendinnen samen een drankje doen en borrelhapjes eten. ‘Vanochtend hebben we ook nog een herstelrondje gedaan. Of we spierpijn hadden? Een beetje, het viel wel mee. We zitten er zelfs al over na te denken om volgend jaar de 15 kilometer mee te lopen.’

Op zondag was het tijd voor Hidde Bekhuis om de heuvels rondom Nijmegen te trotseren. De universitair docent en socioloog legt zich de laatste tijd meer toe op ultra trail runs: afstanden van boven de 80 kilometer. Dus 15 kilometer op de weg was voor hem weer even wennen.

Zijn doel, om onder de 55 minuten te lopen, wist hij te halen met een tijd van 53 minuten en 28 seconden. ‘Het ging oké’, zegt hij erover. ‘Van te voren had ik al gezegd tevreden te zijn geweest met deze tijd.’ Maar Bekhuis is ook kritisch op zichzelf. ‘Ik kon niet echt diep gaan tijdens het rennen en was uiteindelijk 15 seconden langzamer dan vorig jaar. Dat is toch een beetje jammer, want als ik iedere kilometer slechts 1 seconde sneller was geweest was ik er al.’

‘Ik kon niet echt diep gaan tijdens het rennen’

Het team van sociale wetenschappen waar hij mee liep deed het overigens goed: het eindigde op de 29e plek dit jaar. ‘In 2023 waren we 76e in het bedrijvenklassement, vorig jaar 57e. Dus dat is een goede stap vooruit. Helaas deden de andere Radboud-teams dit jaar niet mee, dus konden we niet strijden om wie de eer van de universiteit het hoogst heeft gehouden.’

Studenten Maarten en Frank Schaffels deden dit jaar voor het eerst mee met de Zevenheuvelenloop. Op de terugreis van een teamweekend hadden de twee broers zich laten overhalen door een teamgenoot om mee te doen. Omdat ze niet wisten wat ze moesten verwachten – en Frank zijn teen brak in de voorbereiding – schreven de twee zich voor de traagste tijdsklasse in. Toch kwamen ze al na 1 uur, 17 minuten en 56 seconden over de finish.

‘We hoorden van tevoren dat je de eerste kilometers rustig aan moet doen’, vertelt Frank. ‘Dat namen we iets te letterlijk: we liepen op een tempo dat veel lager lag dan in onze voorbereidingen. Helaas hadden we ons in een laag tijdvak ingeschreven, omdat we het lastig vonden om in te schatten hoe snel we zouden zijn. Toen we eenmaal op ons eigen tempo kwamen, moesten we continu mensen inhalen, af en toe ook via de berm of het gras. Maar het was desondanks erg leuk!’

‘Volgend jaar schrijven we ons in een sneller tijdvak in’

‘En het is ons uiteindelijk gelukt’, vult Maarten trots aan. ‘We hadden, doordat we rustig gestart waren, nog genoeg energie over voor een mooie eindsprint. Én voor een welverdiend biertje in de stad na afloop.’

Na een succesvolle eerste editie, smaakt het voor de broers naar meer. ‘Volgend jaar schrijven we ons in een sneller tijdvak in’, besluit Frank.