Dit weekend is het weer zo ver: zo'n 45.000 hardlopers rennen over de heuvels rondom Nijmegen bij de Zevenheuvelenloop. Het is de veertigste editie van de hardloopwedstrijd met inmiddels al jaren een nachteditie op de avond ervoor. Vox sprak enkele deelnemers.

Zondag staat de NN Zevenheuvelenloop weer op het programma: dé hardloopwedstrijd van Nijmegen. De wedstrijd kent dit jaar zijn veertigste editie en geldt onder de hardlopers als een echte najaarsklassieker. Het parcours van 15 kilometer staat ondanks de heuvelachtige omgeving bekend als een snelle: niet zelden wordt er door de topatleten een record gelopen.

En sinds 2014 wordt een avond eerder de Zevenheuvelennacht gelopen. Zeven kilometer door het donker, met hier en daar verlichte bomen. Of je nou voor een toptijd gaat, of al blij bent om überhaupt de eindstreep te halen: als Nijmegenaar moet je een keer mee hebben gedaan. Deze medewerkers en studenten van de Radboud Universiteit verschijnen dit weekend aan de startstreep.

Universitair docent economie Kim Fairley: De Zevenheuvelennacht

 ‘Het is voor mij de derde keer dat ik meedoe aan de nachteditie. Ook de gewone Zevenheuvelenloop heb ik al vaker gelopen. Maar de keuze voor de nachteditie is dit keer ook een praktische: mijn man doet op zondag mee, ik op zaterdag. Zodat de ander op de kinderen kan passen.’

‘Ik heb van jongs af aan op atletiek gezeten en ben lange afstanden gaan lopen. Tijdens mijn PhD heb ik veel hardgelopen, dat was een heerlijke manier om mijn hoofd leeg te maken tussen het werk door. Toen ik kinderen kreeg heb ik dat een tijdje wat minder gedaan. Vorig jaar heb ik mijzelf nog één keer uitgedaagd om een marathon te rennen onder de 3 uur en 10 minuten.’

‘En met succes! Het was ontzettend vet om te zien wat ik lichamelijk nog aankon. Maar het was ook een flinke opgave: ik stond om 5 uur ’s ochtends op om hard te lopen, zodat ik op tijd klaar was om te ontbijten met de kinderen.’

‘Nu ben ik voor mijn doen erg ongetraind. Toch probeer ik nog onder de 35 minuten uit te komen. Het fijne is dat ik op die manier veel meer kan genieten van wat er om mij heen gebeurt. Mensen vragen mij wel eens of ik geen moeite heb om ‘de prestatieknop zo om te zetten’. Maar gelukkig gaat me dat heel goed af.’

Studenten Dani Reuvekamp en Tess Wiedemeijer: De Zevenheuvelennacht

Dani: ‘Dat we meedoen komt eigenlijk door mijn vader. Die loopt de laatste tijd meer hard en ik zei tegen hem “waarom doe je niet eens een keer mee met een wedstrijd?” Zo kwam hij bij de Zevenheuvelennacht uit. Hij haalde mij toen over ook mee te doen. Uiteindelijk is de groep steeds groter geworden en gaan we met twaalf man van start.’

Tess: ‘We kennen elkaar uit Hengelo, waar we vandaan komen. Een gemeenschappelijke vriendin vertelde dat ze met Dani en haar familie mee ging doen. En omdat ik zelf al wel eens hardliep, vond ik dat wel een mooi doel om naar toe te werken.’

Dani: ‘We gaan samen van start, maar ik denk dat we elkaar onderweg kwijt gaan raken. Dat is niet erg, zolang we na afloop samen gezellig een drankje kunnen doen. We hebben redelijk goed getraind. Aan het begin was anderhalve kilometer aan een stuk al een uitdaging, maar inmiddels gaat zes kilometer zonder problemen. En we zijn ook nog eens een stukje sneller geworden.’

Tess: ‘Maar we lopen wel een tempo waarop er gewoon lekker gekletst kan worden hoor. Als we er ongeveer 48 minuten over doen, zijn we helemaal tevreden. Het belangrijkste voor ons blijft de gezelligheid.’

Universitair docent en socioloog Hidde Bekhuis: De Zevenheuvelenloop

‘We lopen met een team van sociale wetenschappen. In totaal hebben we tien deelnemers. We doen dit nu voor het vijfde jaar. Het team is heel divers qua niveau: we hebben een jongen erbij die voor een absolute toptijd gaat onder de 46 minuten. Maar er zijn ook teamleden die het meer op hun gemak doen, de Olympische gedachte staat bij ons voorop: meedoen is belangrijker dan winnen.’

‘Het zou mooi zijn als ik zelf een tijd onder de 53 minuten kan noteren. Maar ik moet realistisch zijn: ik ben inmiddels trager geworden dan vroeger. Dus zolang ik onder de 55 minuten uitkom, ben ik meer dan tevreden.’

‘Ik kom uit een echte Nijmeegse hardlopersfamilie. Mijn vader en oom deden vroeger altijd mee aan de Zevenheuvelenloop. Vanaf jongs af aan heb ik langs de kant staan aanmoedigen. Op mijn dertiende heb ik voor het eerst meegedaan. Ik heb zelf langere tijd op hoog niveau aan triatlons gedaan.’

‘De laatste jaren heb ik me meer beziggehouden met trail running. Vooral de langere ultra trails, tot 80 à 100 km. Daardoor ben ik wel wat trager geworden dan vroeger. Maar weet je, zo veel maakt dat ook niet uit. Het gaat er uiteindelijk om dat je plezier hebt in de sport, niet dat je obsessief voor de snelste tijd gaat.’

Studenten en broers Maarten en Frank Schaffels: De Zevenheuvelenloop

Frank: ‘Het wordt voor ons allebei de eerste keer dat we meelopen. We spelen in hetzelfde hockeyteam, op de terugweg van een teamweekendje vertelde een van de jongens dat hij mee ging doen. Hij probeerde ons toen ook over te halen.’

Maarten: ‘Ik dacht eigenlijk meteen van ‘joh, waarom ook niet’. En dus hebben we ons aangemeld. Ik heb me nog wel redelijk kunnen voorbereiden. Sowieso hockeyen we twee keer per week op hoger niveau, en daarnaast heb ik geprobeerd twee keer per week hard te lopen.’

Frank: ‘Mijn voorbereiding was wat minder. Ik heb in augustus mijn teen gebroken, dus toen kon ik een paar weken niets. Ik heb in totaal zeven keer hardgelopen als voorbereiding. Het parcours hebben we ook niet verkend, we hebben allebei ook vrijwel alleen maar vlak getraind.’

Maarten: ‘We lopen in totaal met vijf jongens uit het team. De anderen waren best enthousiast, wij hebben ons voor de zekerheid maar in een wat langzamere startgroep ingeschreven. De rest van ons team komt ons overigens niet aanmoedigen. Er is ook een feest op de club op dat moment, die lui gaan liever bier drinken.’

Frank, met een knipoog: ‘Verschil moet er wezen.’