Studente Jasmijn Lau leeft geen normaal studentenbestaan. Tussen de colleges door legt de topsportster dagelijks tientallen kilometers af in Heumensoord of op de atletiekbaan. Na twee jaren vol blessures is ze eindelijk terug in vorm en wil ze zichzelf weer bewijzen bij de Nederlandse top.

Een kleine tien kilometer heeft ze er al opzitten vóór de fotoshoot in Heumensoord, hardloopster Jasmijn Lau. ‘Ik wilde hier op de fiets heen komen’, vertelt ze opgewekt. ‘Maar toen dacht ik: ik kan net zo goed komen rennen, dan ben ik al warm.’

Met speels gemak perst ze er enkele sprintjes uit voor de fotograaf. Een schril contrast met hijgende hardlopers die kletsnat van het zweet langs komen joggen en enigszins verbaasd opkijken. ‘Vandaag doe ik een rustig duurloopje’,  vertelt Lau. ‘Gisteren heb ik een intensieve test gehad waarbij ik op een loopband tot het gaatje ben gegaan.’

Het is een dag als zovele voor de studente biomedische wetenschappen. De 25-jarige combineert haar bestaan als topsporter met een studie op de Radboud Universiteit: tussen het studeren door traint ze zo’n twaalf keer per week. Afgelopen jaren kende ze een lastige periode met enkele hardnekkige blessures, maar het lichaam voelt eindelijk weer goed en de blik kan naar de toekomst.

Grote naam

Lau is een van de grote namen die dit weekend starten bij de Seven Hill Record Run in het Goffertpark. Doel van de wedstrijd is om je eigen persoonlijke record op de vijf kilometer te verbreken. Deelnemers worden ingedeeld op basis van hun verwachte snelheid. Naast Lau is ook Radboudalumnus en tophardloper Mike Foppen van de partij.

De studente gaat voor een tijd onder de 15 minuten en 33 seconden op de 5 kilometer, vertelt ze. ‘Dat gaat spannend worden, het is een afstand die me van nature niet super goed ligt’, aldus de specialiste op de lange afstand (vanaf tien kilometer) en de cross (een soort veldloop). ‘En er zit een kleine heuvel in het parcours, dat is wel pittig op zo’n korte afstand.’

‘Ik weet nog dat ik na het inlopen al helemaal kapot was’

Lau ziet de wedstrijd vooral als test, om te kijken hoe het lichaam aanvoelt, vertelt ze. ‘Lange afstanden vind ik eigenlijk véél leuker. Hoe langer hoe beter. Onderweg zeg ik dan meermaals tegen mezelf hoe gezegend ik ben dat ik zo ver kan rennen en daardoor zoveel mooie plekken kan zien.’

Sifan Hassan

‘Op mijn zevende ben ik begonnen met atletiek’, blikt ze terug. ‘Tot mijn veertiende heb ik alle onderdelen gedaan. Toen werd ik door Honore Hoedt (toenmalig bondscoach, red.) gevraagd om een keer mee te trainen op Papendal.’

‘Bij de eerste training kreeg ik meteen te horen dat ik met Sifan Hassan (meervoudig wereldkampioene en in bezit van drie Olympische medailles, red.) mee kon lopen. Dat was toen al een toptalent.’ De studente begint te lachen. ‘Ik weet nog dat ik na het inlopen al helemaal kapot was. Ik had nog nooit verder gerend dan een rondje over de atletiekbaan, voor Sifan waren de eerste vijf kilometer slechts de warming-up. Tot zover mijn eerste training.’

Maar hoe kapot ze ook is: de voorliefde voor langere afstanden is geboren. Lau blijft trainen onder Hoedt en ontwikkelt zich al op jonge leeftijd tot talent op Europees niveau. In 2016 gaat ze, op zeventienjarige leeftijd naar de jeugd EK cross in Sardinië. ‘Tot mijn eigen verbazing werd ik vijfde. Toen besefte ik wel dat ik hier goed in zou kunnen worden’, vertelt ze met gepaste trots.

Gouden plak

In 2018 verhuist Lau naar de Waalstad en gaat ze hardlopen combineren met een studie. Trainen gebeurt nog op Papendal, met het OV pendelt Lau bijna dagelijks heen en weer tussen universiteit en het topsportcomplex in de bossen achter Arnhem.

De combinatie van studie en sport bevalt haar goed, vertelt ze. Sterker nog: ze wint de nodige prijzen in Europese Kampioenschappen tot 23 jaar. In 2019 wint ze zilver op de EK Cross en op de 10.000 meter tijdens de EK. Twee jaar later krijgt ze zelfs de gouden plak omgehangen op de 10.000 meter.

‘Ik heb niet het doorsnee studentenleven met zuipen en feestjes’

Ook de studiepunten komen vlot binnen: met slechts een half jaar uitloop haalt ze haar bachelor. Over haar master verwacht ze ook slechts een half jaar langer te doen. ‘Ik heb niet het doorsnee studentenleven met zuipen en feestjes. Maar ik heb wel gewoon veel vrienden gemaakt waarmee ik samen ga eten of lunchen. Of ik ga hardlopen op ‘praattempo’ en zij fietsen mee. En tijdens de Vierdaagseweek of als ik een tijd geen wedstrijden heb ga ik heus wel een keer mee uit hoor.’

In 2022 kent de carrière van Lau onverwachts een dip. De hardloopster krijgt een fikse coronabesmetting, waar ze – tegen beter weten in – doorheen traint. ‘Ik had me al geplaatst voor de 10.000 meter op de baan bij de EK van München. Dus ik moest en zou daarheen gaan. Maar dat was echt traumatisch: ik kreeg helemaal geen lucht meer tijdens de wedstrijd. Dat was een klap voor mijn lichaam, mijn longen waren echt fucked up daarna.’

Ook enkele peesblessures in haar voet weerhouden haar van het lopen van grote afstanden. ‘Als alternatief ben ik gaan wielrennen, om in conditie te blijven. Maar toen ben ik een keer – super dom – omgevallen omdat ik niet op tijd uit mijn klikpedalen kwam. Precies op mijn knie, waardoor ik een zenuw beschadigde. Ik heb daar nog maanden last van gehad.’

Betere sporter

Sinds eind 2023 gaat het stapje bij stapje weer de goede kant op met Lau en is ze de intensiteit aan het opbouwen. Ze heeft besloten haar trainingen zelf te doen. Niet meer op sportcentrum Papendal, maar gewoon in Heumensoord, op steenworp afstand van de universiteit en haar studentenkamer.

De afgelopen periode heeft haar, ondanks de tegenslagen, een betere sporter gemaakt, vertelt ze. ‘Vorig jaar zat ik niet lekker in mijn vel omdat ik niet kon doen wat ik wilde. Ik kon snel gefrustreerd raken als een training net te traag of te kort was voor mijn gevoel. Bijna kinderachtig. Ik waardeer nu zoveel meer dat ik überhaupt kan trainen – en ik luister veel beter naar mijn lichaam. Het gaat niet om die ene seconde. Maar om tot die realisatie te komen moest ik eerst door een diep dal.’

‘Het zou echt een droom zijn die uitkomt om naar de Olympische Spelen van 2028 te mogen’

Wat de toekomst haar gaat brengen? Lau houdt een slag om de arm. ‘Mijn trainingen zijn nu bijna saai: ik probeer niet steeds een schepje er bovenop te doen, maar om juist consequent te blijven trainen. Ik hoop me uiteindelijk weer met de Europese top te kunnen meten.’

‘Ik moet ook kijken hoe ik mijn sportcarrière met mijn werk kan gaan combineren. Ik hoop vooral op een mooie combinatie van die twee. In mijn master specialiseer ik mij als bewegingswetenschapper. Ik hoop na mijn studie als consultant aan de slag te kunnen gaan om anderen te enthousiasmeren om meer te gaan bewegen.’

Heeft ze nog een droom? ‘Ik wil me gaan toeleggen op de marathon. Dat idee had ik al voor de blessures, en dat leeft nog steeds. En het zou echt een droom zijn die uitkomt om naar de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles te mogen.’ Ze begint te lachen en besluit dan nuchter: ‘Maar eerst maar eens een heel seizoen fit blijven.’