Voor het eerst kwam iedereen die iets te maken heeft met de huisvesting van jongeren in Nijmegen bij elkaar: studenten, jongeren, gemeenteraadsleden en vertegenwoordigers van woningcorporaties als Talis en SSHN. Tijdens de werkconferentie over jongerenhuisvesting, maandagavond 24 januari in poppodium Doornroosje, probeerden ze samen oplossingen te bedenken voor de problemen van starters op de woningmarkt. ‘Starters worden de stad uitgejaagd omdat er voor hen niets beschikbaar is.’

Waarom bouwen we geen vijf Sterrenboschen op elkaar aan de Waalkade? Kunnen we het systeem van woningtoewijzing niet veranderen? Hoe komt het dat je geen kans maakt op een woning als je niet tot een kwetsbare doelgroep behoort en urgentie krijgt? Allemaal vragen die aan bod kwamen. Er zijn mooie dingen geroepen, vindt Pepijn Oomen, raadslid voor GroenLinks en secretaris van de medezeggenschap aan de Radboud Universiteit. ‘Wat mij vooral opviel tijdens deze benen-op-tafel-sessie is de sterke wens tot samenwerking. Er zijn wel allerlei overleggen tussen de verschillende partijen, maar het is goed dat we nu allemaal samenkomen.’

Willem de Kleijne, voorzitter van studentenvakbond AKKU, stelt dat de wachtlijsten van studentenhuisvester SSHN een toppunt hebben bereikt. ‘Zelfs studenten die dagelijks langer dan twee uur per trein naar Nijmegen reizen, wachten nu langer dan een jaar op een kamer. Voor studentenflats Sterrenbosch en Gouverneur is de wachttijd opgelopen tot boven de nominale studieduur van vier jaar. De Kleijne: ‘Het aantal studenten groeit al jaren harder dan het aantal studentenwoningen. Hierdoor groeit het probleem exponentieel met steeds meer jongeren waarvoor in verhouding steeds minder woningen beschikbaar zijn. Starters worden zo de stad uitgejaagd omdat er voor hen niets beschikbaar is.’

Belangrijk onderwerp op de conferentie was het woningtoewijzingsysteem Entree. Oomen: ‘Woningcorporaties onderkennen eindelijk de problemen van dat systeem. Een van de moeilijkheden is dat bij mensen die al in Nijmegen wonen, de zogenaamde doorstromers, de woontijd telt als meettijd. Dat is al snel twintig jaar. Als langstudeerder heb je op zijn hoogst zes, zeven jaar.’ In de werkgroepen zijn concrete suggesties gedaan voor een ander toewijzingssysteem. Bijvoorbeeld: als je drie keer een aanbod weigert, mag je een jaar niet meer op woningen reageren. Of: een maximale meettijd van tien jaar. Oomen voelt zelf veel voor een combinatie van het huidige systeem en het ‘toonbankmodel’. Dat model houdt in dat woningen die keer op keer zijn geweigerd op een site worden geplaatst waar geldt ‘wie het eerst komt, het eerst maalt’. ‘Veel woningen staan te lang leeg omdat ze vijftien keer worden geweigerd. Dat is zonde.’

Oomen pleit daarnaast voor: bouwen, bouwen, bouwen. ‘Er moeten nog heel veel woningen worden gebouwd in Nijmegen, vooral starterswoningen. Door de crisis durven nu alleen de corporaties te bouwen, particulieren niet.’ Volgens hem heeft Nijmegen op het moment tussen de acht- en negenhonderd bouwgronden waar niets gebeurt, maar hij verwacht een flinke bouwspurt zodra de ergste crisis voorbij is. Wanneer dat is? ‘Dat is altijd koffiedik kijken, want de economie is erg onvoorspelbaar. 2012?’

Keiharde afspraken zijn er niet gemaakt op de conferentie. Alle partijen gaan eerst kijken welke ideeën ze willen oppakken. Wel is besloten dat woningcorporatie Talis plaatsneemt in een klankbordgroep met studentenvakbond AKKU zodat zij beter op de hoogte zijn van de wensen van studenten. ‘Verder maken wij een verslag van de conferentie, en een afsprakenlijst’, zegt De Kleijne. ‘Over een jaar willen we weer bij elkaar komen om te kijken wat ervan terecht is gekomen. Dit is iets van de lange adem. Dertig jaar tekort aan woonruimte los je niet in één avond op.’

>> dossier Studentenhuisvesting