Nieuwe campusdichter komt uit Presikhaaf-West

06 jun 2018 ,

De Radboud Universiteit heeft een nieuwe campusdichter. De 21-jarige Lev Avitan komt uit Presikhaaf-West, studeert filosofie en doet aan spoken word. ‘Poëzie moet de sleutel zijn om mensen van verschillende achtergronden met elkaar in contact te laten treden.’

‘Ik houd eigenlijk niet zo van poëziewedstrijden’, lacht de kersverse campusdichter Lev Avitan, de enige van de drie finalisten die aan spoken word deed. ‘Waar het bij traditionele poëzie vooral om de tekst gaat, staan bij spoken word tekst en voordracht op gelijke voet. Mensen vinden soms dat ik meer theater dan voordracht doe.’

Bij de literaire organisatie Mensen Zeggen Dingen deed Lev al heel wat podiumervaring op in Nederland en België. Binnenkort staat hij twee dagen op Down The Rabbit Hole.

Hoe lang ben je al bezig met poëzie?

‘Eigenlijk schrijf ik al heel lang. Ik begon als rapper, daarnaast werkte ik als producer in een studio. Toen ik ging studeren voor geschiedenisdocent, schoof kunst wat naar de achtergrond. Uiteindelijk kwam het terug in de vorm van spoken word.’

‘In spoken word heb je meer vrijheid dan in rap: de zinnen mogen langer zijn, er zijn minder belemmeringen. Vroeger schreef ik in het Engels, maar iemand raadde me aan om in het Nederlands te dichten. Dat sloeg aan: mensen konden me beter volgen, waardoor het gemakkelijker werd om ze te raken. Sinds ik in het Nederlands schrijf, ben ik de taal ook meer gaan waarderen.’

Wie zijn je grootste invloeden?

‘Ik ben een grote fan van Immortal Technique, een rapper die politiek op een heel bijzondere manier voelbaar maakt. Hij is heel radicaal, maar het raakt je wel. De manier waarop de spoken word artiest Rudy Francisco voordraagt, vind ik ook erg knap.’

‘De teksten van de Braziliaanse dichter Carlos Drummond de Andrade lees ik erg graag. Hoe hij intimiteit in woorden weet te gieten en tot leven weet te brengen, is echt groots.’

Welke thema’s komen vaak terug in je werk?

‘Ik probeer mijn poëzie altijd zo echt mogelijk te laten zijn. Ik ben iemand die met beide voeten in de maatschappij staat, maar die tegelijk reflecteert op de maatschappij. Anderzijds kan ik heel lief schrijven over gevoelens die ik heb of die ik samen met anderen beleef.’

In het gedicht ‘Probleemwijken’ schrijf je: ‘Leven in een achterstandswijk is als ademen met astma’.

‘Ik groeide op in een eenoudergezin in het Arnhemse Presikhaaf-West, volgens een rapport van toenmalig Pvda-minister Ella Vogelaar een van de veertig Nederlandse achterstandswijken.’

‘In Nederland heeft het nog steeds een betekenis waar je vandaan komt’

‘In Nederland heeft het nog steeds betekenis waar je vandaan komt. Voor iemand uit Presikhaaf is het niet vanzelfsprekend om te gaan studeren. Dat kan heel beklemmend voelen. Aangezien ik vroeger astma heb gehad, was de vergelijking snel gemaakt (lacht).’

Wat wil je verwezenlijken als campusdichter?

‘Op de campusdichterverkiezing vertelde iemand me dat poëziebundels niet meer zo goed verkopen, terwijl spoken word echt een scene begint te worden in Nederland. Volgens mij kunnen ze allebei bijdragen aan iets wat mooi en maatschappelijk relevant is. Ik zou beide vormen graag met elkaar willen verzoenen. Poëzie moet de sleutel zijn om mensen van verschillende achtergronden met elkaar in contact te laten komen. Dat is in mijn ogen veel relevanter dan een rapport over achterstandswijken.’

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!