Het is Roze Week. Zichtbaarheid voor lhbtiq+ mensen is nog altijd belangrijk. Zeker nu de discussie rondom seksuele identiteit weer toeneemt. ‘Het is in Nijmegen al zo veel beter dan op andere plekken. Maar ook in Nijmegen is er nog homofobie.’

Dito, een Nijmeegse organisatie voor queer jongeren tussen de 18 en 28 jaar, houdt ook dit jaar de Roze Week. De week werd op maandag ingeluid op de Internationale dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie, met het hijsen van de regenboogvlag bij de HAN en de Radboud Universiteit. Hierna volgde een paaldansoptreden van Nijmeegse Studenten Paaldansvereniging Lasya.

De activiteiten variëren van lezingen tot sportieve en creatieve bezigheden. Op maandag kon je boulderen of laagdrempelig kennismaken met seksspeeltjes. Verder kun je deze week nog poëziecollages maken, een lezing over veilig uitgaan bijwonen of meer te weten komen over polyamorie. Ook is er een expositie van Bi+ Nederland in het Elinor Ostromgebouw over de ervaringen van biseksuele en panseksuele mensen in verschillende werkvelden.

Homofobie

De slogan dit jaar is United in Diversity. ‘Ook binnen de queer gemeenschap zijn sommige groepen onderbelicht’, vertelt Yuè Leentjens (26), masterstudent Filosofie van Gedragswetenschappen en coördinator van de Roze Week. ‘Er is meer dan homo en hetero. Zo heb je bijvoorbeeld aseksuele, transgender, non-binaire en intersekse personen. Deze krijgen nog regelmatig te horen dat hun seksuele identiteit niet klopt of niet bestaat. Die groepen willen we extra uitlichten.’

Een Roze Week, is die echt nog nodig? ‘Dat is zo overduidelijk wel het geval’, zegt Leentjens. ‘Aan de ene kant is het goed in Nijmegen; beter ook dan in sommige delen van het land. Nederland is ook veel opener en vrijer dan andere delen van de wereld. Maar ook hier in Nijmegen is nog homofobie.’

Ze licht toe: ‘Met evenementen zoals de Pride vieren we openlijk onze queer identiteit. Maar dan is zo’n dag voorbij en dan wordt de glitter snel van het gezicht afgehaald, gaan de oorbellen af, de jassen dicht en de hakken de tas in. Uit angst om nageroepen, uitgescholden, aangestaard of zelfs aangevallen te worden.’ Ook in Nijmegen kun je zo niet over straat, zegt Leentjens.

De studente ziet vooruitgang op het gebied van de maatschappelijke positie van lhbtiq+ mensen, maar óók achteruitgang. ‘Qua mediarepresentatie zijn we de afgelopen tien jaar enorm vooruitgegaan. Queer mensen zijn meer in the open. Maar dat zorgt er ook voor dat je meer aandacht op je gevestigd krijgt, waardoor er weer een tegenreactie komt.’

‘Ook in Nederland zijn plannen aangekondigd om te bezuinigen op transgenderzorg’

Die komt bijvoorbeeld uit de politiek. In 2025 alleen al werden er in verschillende westerse landen wetten teruggedraaid die van invloed zijn op de queer community.  ‘Specifiek trans mensen en non-binaire personen zijn een soort nieuw pispaaltje’, legt Leentjens uit. ‘Extreemrechts ging twintig jaar geleden niet zo hard tekeer tegen de transgender mensen in onze samenleving.’

De gedachten gaan al snel naar de situatie in sommige andere westerse landen. ‘Denk aan Trump, die in de Verenigde Staten het DEI-beleid opschort. Of aan de nieuwe wet die in Engeland is aangenomen die stelt dat transvrouwen geen vrouwen zijn. En ook in Nederland zijn er plannen aangekondigd om te bezuinigen op transgenderzorg.’

Veilig gevoel

Deze gebeurtenissen grijpen Leentjens en de mensen in haar omgeving aan. En juist daarom is het samenzijn bij Dito extra waardevol. ‘Niet alleen is er ruimte om erover te praten, maar het is zo fijn om samen te beseffen: we zijn er nog. Dit houdt ons niet tegen om te bestaan.’

Dito, dat zo’n tweehonderd leden telt, is voor de leden een plek waar ze zichzelf kunnen zijn. ‘In een ideale wereld zou het helemaal niet uitmaken wat je geaardheid is’, zegt Leentjens. ‘Maar zolang die ideale wereld nog niet bereikt is, hoop ik dat een organisatie als Dito kan bijdragen aan een veilig gevoel. Dat we queer awareness kunnen verspreiden. Maar daarnaast dat we laten zien dat het ook gewoon heel leuk kan zijn om queer te zijn.’

Voor veel mensen is Dito de eerste plek waar zij andere queer mensen ontmoeten. ‘Er zijn mensen die nerveus naar ons toe komen. En dan vind ik het altijd mooi om te zien hoe ze opbloeien.’ De Roze Week kan daarvoor drempelverlagend zijn, merkte Leentjens ook zelf. ‘Ik zag de Dito-leden voor het eerst tijdens de introductie van 2017’, blikt ze terug. ‘Toen vond ik het nog heel eng. In de Roze Week van 2018 sloot ik me aan bij de activiteiten. En daarna ben ik nooit meer weggegaan.’

Mag je alleen komen als je queer bent? ‘Iedereen is welkom. Mensen die zelf queer zijn, die bij Dito misschien een gemeenschap kunnen vinden. Maar ook mensen die niet queer zijn of die het nog niet helemaal weten.’ Ze lacht: ‘Je hoeft geen vragenlijst in te vullen om binnen te komen.’